SEWERYN MAREK
|
kierowca, mechanik samochodowy, jeden z najzdolniejszych polskich ciężarowców, wychowanek Czesława Białasa, mistrz świata (1979) z Salonik, uczestnik IO 1980 i 1988, brązowy medalista z Moskwy (1980).
Urodzony 17 października 1957 w Szopienicach, syn Ryszarda Władysława i Zofii Majka, absolwent tamtejszego Technikum Samochodowego. Ciężarowiec 160 cm, 60 kg (walczący w kat. wagowych od muszej 52 kg, koguciej 56 kg, przez piórkową 60 kg do wagi lekkiej 67,5) HKS Szopienice (1970-1983), Górnika Siemianowice (1984-1985) i Śląska Tarnowskie Góry (1986-1994). Świetny trener z hutniczego klubu w Szopienicach Czesław Białas najbardziej szczycił się trzema swoimi wychowankami (Szołtysek, Seweryn, Skorupa), ale nikt nie kwestionował nigdy, że najzdolniejszym z nich był Marek Seweryn, oczko w głowie Białasa. Prowadził go jak syna po krajowych i zagranicznych pomostach od pierwszego startu aż do medalu olimpijskiego w Moskwie.
Obiecujące były już juniorskie starty jego wychowanka, który z mistrzostw Europy (startując w wadze muszej) przywiózł srebrny (1975) i brązowy medal (1976) osiągając wyniki w dwuboju w granicach 210 kg. Kolejny etap kariery (już w gronie seniorów) prowadził (także przez mistrzostwa Europy (1978), gdzie (Sofia) zdobył złoty medal z wynikiem 260 kg (117,5+142,5) i mistrzostwa świata, gdzie z kolei w tym samym roku wywalczył medal srebrny z rezultatem 252,5 kg (115+137,5). Rok później (1979) w Salonikach już w wadze piórkowej osiągnął, jak się potem okazało, szczyt swoich możliwości – został mistrzem świata. Przypuszczano, że pewny jest także złoty medal olimpijski w Moskwie (1980). Gdy był „tylko” brązowy lokalnie (kraj) uknuto teorię, że mistrz „zawiódł Hutę Szopienice” utrzymującą ciężarowców, co trener Białas przypłacił zawałem serca.
Na pożegnanie z wagą piórkową (po półtorarocznej przerwie spowodowanej kontuzją) Seweryn pobił jeszcze rekord świata w rwaniu uzyskując (24 października 1983 w Moskwie) 138 kg (nie ważąc pełnych 60 kg). Po tym wyczynie występował już tylko w wadze lekkiej (67,5 kg) i w tej kategorii wagowej był brązowym medalistą MŚ w 1986 wynikiem 322,5 kg (145+177,5), 8-krotnym mistrzem Polski (1983, 1985-1987, 1989-1992) oraz wystąpił na IO w Seulu (1988). Fachowcy są zdania, że zbyt wcześnie zakończył karierę sportową. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony był dwukrotnie złotym i dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: w. piórkowa 60 kg – 3. na 19 start. z wynikiem 282,5 kg: 127,5+155 zdobywając brązowy medal (zw. W. Mazin ZSRR – 290 kg: 130+160).
*1988 Seul: w. lekka 67,5 kg – 4. na 29 start. z wynikiem 317,5 kg: 145+172,5 (zw. J. Kunz NRD – 340 kg: 150+190).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 317; Pawlak, Olimpijczycy, s. 226 (tu błędne dane dot. kariery sportowej); Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 77; Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 45, 51, 59, 64; Kronika Sportu, s. 979; Duński, Od Paryża, s. 787-788; Wywiad środowiskowy.
