ps. „Mały”, „Deen”, architekt , znakomity sternik polskich osad wioślarskich, olimpijczyk z Amsterdamu (1928), Los Angeles (1932) i Berlina (1936), zdobywca srebrnego i brązowego medalu.
Urodzony 9 grudnia 1907 w Łukowie, woj. lubelskie, syn Michała i Heleny Michaliny Żyszkowskiej, ukończył Państwowe Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie (1926) i Wydział Architektury PW, gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera architekta (28 czerwca 1934). Sportem interesował się od wczesnej młodości, ale ze względu na słabe warunki fizyczne (150 cm, 49 kg ) dopiero podczas studiów, w warszawskim AZS (1928) znalazł sobie miejsce w wielkiej sportowej rywalizacji. Został wioślarskim sternikiem. Żartowano, że „pchał łodzie swoich kolegów… sercem i namiętnym głosem”. Robił to – jak zresztą wszystko w życiu – z ogromnym zaangażowaniem, osiągając znakomite wyniki (2-krotny wicemistrz Polski w czwórkach i 3-krotny w ósemkach), srebrny medalista mistrzostw Europy w Budapeszcie (1933) w dwójce ze sternikiem, z J. Braunem i J. Ślązakiem i dwukrotny medalista olimpijski (1932).
Skolimowskiego można także nazwać mistrzem w swojej zawodowej specjalności i „żołnierskim fachu”. Jego dziełem był m.in. wystrój wnętrza transatlantyku MS Piłsudski, plakaty na Światowe Wystawy w Paryżu i Nowym Jorku, współudział w zaprojektowaniu i wykonaniu Cmentarza na Monte Cassino. Projektował wnętrza pałaców arabskich szejków, wygrywał dziesiątki konkursów architektonicznych.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Po wielu przygodach (zagarnięcie przez Armię Czerwoną, więzienie) przez Węgry, Rumunię przedostaje się do Francji a potem do Anglii. Walczy w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich w Tobruku. Jako polski oficer (porucznik) wywiadu Inteligence Service (podobnie jak inny azetesiak Jerzy Iwanow Szajnowicz) zostaje zrzucony na Bałkanach i obejmuje w Grecji placówkę „Deen” przygotowując lądowanie brytyjskiej Drugiej Brygady Spadochronowej (rejon Lianokkladi). Po wojnie (przez krótki okres czasu był w Polsce) pozostaje na emigracji w Anglii. Ożeniony tam ze Stanisławą z Bekerów (druga żona) miał dwie córki (Barbara, Maria). Zmarł w Londynie 12 lutego 1985 roku, ale spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym Skolimowskich wraz z ojcem, matką i braćmi.
*1928 Amsterdam: wioślarstwo, sternik osady ósemki – w elim. Polacy wygrali z Holandią w czasie 6.37.0 , następnie przegrali z W. Brytanią w czasie 6.43,2 (Anglia 6.30,6), w repesażach zwyciężyli Argentynę w czasie 6.24,6 (Argentyna 6.33,0), ulegając w następnej rundzie Kanadzie – 6.42,2 (Kanada 6.37,4) i zdobywając ostatecznie 4 m. (zw. USA). Skład załogi, którą Skolimowski mobilizował do walki: O. Gordziałkowski, J. Łaszewski, W. Michalski, A. Sołtan, J. Ślązak, S. Urban i M. Wodziański.
*1932 Los Angeles: wioślarstwo, sternik osady dwójki ze sternikiem – 2 m. na 4 start. osady z czasem 8.31,2 (zw. USA – 8.25,8) – srebrny medal. Partnerami byli: J. Braun i J. Ślązak; sternik osady czwórki ze sternikiem – 1 m. w elim. (3 osady) z czasem 7.04,2, 3 m. w finale (4 osady) z czasem 7.26,8 – brązowy medal (zw. Niemcy – 7.19,0). Kolegami w osadzie byli: J. Braun, E. Kobyliński, J. Ślązak i S. Urban.
*1936 Berlin: wioślarstwo, sternik osady dwójki ze sternikiem – 4 m. w przedb. (6 osad ) z czasem 7.53,9, 3 m. w repesażach (4 osady) z czasem 8.56,2 odp. z konk. (zw. Niemcy – 8.36,9). W osadzie płynęli: J. Braun i J. Ślązak; sternik osady czwórki ze sternikiem – 5 m. w przedb. (5 osad ) z czasem 6.50,5, 2 m. w repesażach (4 osady) z czasem 8.12,2 i odp. z konk. płynąc w składzie: B. Karwecki, S. Kuryłłowicz, W. Leporowski i W. Zawadzki. Zw. osada Niemiec – 7.16,2.
Bibl.: APW , nr alb. 10814 ; Duński, Od Paryża, s. 801-803 (tu data śmierci 18 lipca 1987); Głuszek, Leksykon 1999, s. 321 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 230 (tu brak dnia urodzin, daty śmierci i nieprawdziwa informacja iż był 6-krotnym mistrzem Polski); Wryk, Akademicki, s. 267 i dalsze; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 57, 79, 80; Archiwum POSK (Londyn ) – tu data śmierci: 12.02.1985 (20.07.2001).
