przedsiębiorca (transport), zapaśnik stylu klasycznego wagi ciężkiej, mistrz Polski, medalista mistrzostw świata i Europy, zdobywca brązowego medalu olimpijskiego w Montrealu (1976).
Urodzony 3 listopada 1946 w Ksawerowie koło Łodzi, syn Ryszarda (gospodarstwo ogrodnicze) i Zofii, absolwent Technikum Obróbki Skrawania w Rzeszowie (1976) i Studium Trenerskiego (AWF Katowice). Zapaśnik (180 cm, 100 kg) stylu klasycznego (waga ciężka 100 kg), reprezentant PTC Pabianice 1963-1968 (wychowanek trenera Tadeusza Wnuka) i Wisłoki Dębica (1968-1980), gdzie pod opieką trenerów klubowych (Tadeusz Popiołek, Czesław Korzeń) i trenera kadry (Janusz Tracewski) wyrósł na zapaśnika czołówki światowej. Nienaganna technika, ambicja i odwaga towarzyszyły jego niemałym sukcesom. Był niesłychanym ryzykantem w akcjach, a koledzy nazywali go często „mułem”, bo wszystko znosił i dbając o swoje interesy, śmiało zdążał do celu.
6-krotny mistrz Polski wagi ciężkiej (1969, 1971, 1972, 1974, 1975, 1977), „dorobił się” także: dwóch brązowych medali MŚ (1973, 1975) i dwóch medali ME – srebrnego (1972) i brązowego (1977). Jak przystało na zapaśnika czołówki światowej, medalem zakończył się także jeden z dwóch jego startów olimpijskich (1976). Po zakończeniu kariery sportowej w kraju, wyjechał do Szwecji (1980), gdzie walczył na macie (zdobył siedmiokrotnie mistrzostwo tego kraju) będąc jednocześnie trenerem (ATK Göteborg). Po powrocie do Polski (1985) został prywatnym przedsiębiorcą (transport). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w nocy z 27 na 28 maja 2006 roku w Ksawerowie na zawał serca. Miał 59 lat.
*1972 Monachium: styl klas., w. ciężka 100 kg – w pierwszej kolejce wygrał 3:1 z L. Hecherem (RFN), w drugiej zwyciężył w 1.23 min. B. Deadricha (USA), w trzeciej przegrał 0,5:3,5 pkt. z F. Kissem (Węgry), w czwartej uległ w 1.25 min. N. Jakowlence (ZSRR), odp. z turnieju zajmując 7. msc (zw. N. Martinescu Rumunia).
*1976 Montreal: styl klas., w. ciężka 100 kg – w pierwszej kolejce wygrał przez położenie na łopatki w 2.24 min. z B. Moshtaghim (Iran), w drugiej pokonał na łopatki w 1.17 min. D. Vernika (Argentyna), w trzeciej przegrał 1:3 z B. Rheingansem (USA), w czwartej wygrał w 2.59 min. z H. Schaferem (RFN), w finale uległ w 2.04 min. N. Bołboszinowi (ZSRR) i 1:3 K. Goranowowi (Bułgaria), zdobywając brązowy medal (zw. N. Bałboszin – ZSRR).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 322-323; Pawlak, Olimpijczycy, s. 232; Staniszewski, Dzieje, s. 141, 147; Kronika sportu, s. 1016; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 184; Duński, Od Paryża, s. 812-813; MES, t. 1, s. 423; Księga sportu polskiego, s. 539; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 91, 93, 141, 179, 225-226, 237; Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); Wywiad środowiskowy.
