monter samochodowy, piłkarz ze Stryja, jeden z warszawskich „harpagonów”, reprezentacyjny bramkarz, olimpijczyk z Helsinek (1952) i Rzymu (1960).
Urodzony 16 marca 1929 w Stryju, absolwent szkoły zawodowej (monter samochodowy). Piłkarz (178 cm, 75 kg), wychowanek Tarnovii (1945-1946), gdzie grał jako napastnik; już jako bramkarz zawodnik ligowych zespołów: Garbarni Kraków (1946-1950, liga), Legii Warszawa (1950-1952, tu później zastąpił go Szymkowiak) i Gwardii Warszawa (1953-1965).
W barwach Legii w 2 sezonach ligowych (1951-1952) rozegrał 32 mecze, zaś w Gwardii, gdzie się zadomowił i zaliczany był do silnej i znaczącej w naszej piłce ekipy sławnych „harpagonów”, w 12 sezonach w ekstraklasie (1953-1960 i 1962-1965) wystąpił aż w 212 spotkaniach. Jako bramkarz wyróżniał się tym, że lubił i egzekwował rzuty karne. Zdobył w tym zespole Puchar Polski (1954). 16-krotny reprezentant Polski (12 A + 4) zadebiutował w meczu z Bułgarią (1952) i zakończył grę w drużynie narodowej spotkaniem z Węgrami (1960). Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł w Warszawie 8 września 1986 r.
*1952 Helsinki: bramkarz drużyny piłkarskiej, która w pierwszym spotkaniu elim. pokonała Francję 2:1, a w drugim przegrała z Danią 0:2 i odp. z turnieju. Stefaniszyn wystąpił w meczu z Francją. Skład drużyny zob. – Alszer Henryk.
*1960 Rzym: bramkarz drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) pokonała Tunezję 6:1 oraz przegrała z Danią 1:2 i Argentyną 0:2, zajmując 3 m. w grupie i odp. z konk. Zagrał w jednym meczu z Argentyną. Skład drużyny zob. – Brychczy Lucjan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 332; EP Fuji: Legia, s. 195, Polonia, s. 265, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 177; Pawlak, Olimpijczycy, s. 243; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 371.
