ps. „Kostek”, warszawski piłkarz i hokeista, wychowanek Skry, reprezentant Polski, olimpijczyk, hokeista z Oslo (1952).
Urodzony 5 czerwca 1920 w Warszawie, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (giser-odlewnik), kierowca. Piłkarz i hokeista (174 cm, 72 kg), wychowanek stołecznej Skry (do 1937). W czasie wojny wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, skąd zbiegł. Uczestnik Powstania Warszawskiego, po czym niewola i kolejna ucieczka do stolicy. Hokeista stołecznych klubów: Polonii (1945-1949), Legii (1950-1953) oraz Gwardii Bydgoszcz (1953-1955) i Znicza Pruszków (od 1955).
3-krotny mistrz Polski w barwach Legii (1951-1953) i 16-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych, podczas których zdobył 3 bramki. Olimpijczyk z Oslo (1952). Prawie równolegle uprawiał piłkę nożną (środkowy napastnik). W okresie międzywojennym zawodnik Skry i Ursusa, w którego barwach uczestniczył w warszawskich rozgrywkach konspiracyjnych. Po wojnie zawodnik: Polonii Warszawa 1945-1949 (w jej barwach zdobył tytuł mistrza Polski 1946), Legii (1950-1951 i 1953), Śląska Wrocław (1951) i Lotnika Warszawa (1951-1952). Wystąpił w 5 meczach międzypaństwowych: z Norwegią i Rumunią (1947) oraz Bułgarią, CSR i Albanią (1949).
Zmarł 6 czerwca 2002 roku w Warszawie.
1952 Oslo: członek drużyny hokejowej, która po zwycięstwach nad Finlandią 4:2 i Norwegią 4:3, remisie z RFN 4:4 oraz porażkach z CSR 2:8, Szwecją 1:17, Szwajcarią 3:6, Kanadą 0:11 i USA 3:5 zajęła 6 m. w turnieju (zw. Kanada). Skład drużyny zob. – Antuszewicz Michał.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 349 (tu brak podstawowych danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy, s. 262 (braki jak wyżej); Porada, Igrzyska, s. 832; EP Fuji – Legia, s. 197 i Polonia, s. 270; Domański, Śladem, s. 179, 181, 183; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 287 (tu brak biogramu olimpijczyka); Gowarzewski, Biało-Czerwoni 1921-2001, s. 65, 72, 73, 372; Wywiad środowiskowy. Uwaga: w wielu leksykonach i encyklopediach (np. Głuszek) występuje jako Konstanty Świcarz.
