trener, pięściarz Hutnika i warszawskiej Legii, dwukrotny brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976) i Moskwy (1980).
Urodzony 4 marca 1954 w Ciężkowicach niedaleko Gorlic, woj. rzeszowskie (kiedy miał trzy lata wyjechał z rodzicami do Nowej Huty), absolwent Technikum Wieczorowego (elektromonter), chorąży WP. Pięściarz (177 cm, 63 kg) wagi lekkopółśredniej i półśredniej Hutnika Nowa Huta 1970-1975 (trener Józef Drucis) i Legii Warszawa (1975-1988), gdzie rozwijał swój sportowy talent pod baczną opieką Henryka Niedźwiedzkiego.
4-krotny mistrz Polski: w wadze lekkopółśredniej (1976, 1979) i półśredniej (1984, 1985), 6-krotny drużynowy mistrz kraju w zespole Legii (1975, 1980, 1981/82, 1984-1986) i 14-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1975-1987 (9 zwycięstw, 5 porażek). Nie zanotował znaczących sukcesów podczas 3-krotnego udziału w mistrzostwach Europy (1975, 1979, 1981). Brązowy medalista mistrzostw Europy juniorów w Kijowie (1974). Wypadek samochodowy (zasnął za kierownicą) i operacja przerwały karierę medalisty olimpijskiego. Powrócił jednak na ring i walczył jeszcze kilka lat. Zwycięzca turniejów: „Złoty Pas Polusa” (1974) w kat. lekkiej, „Złota Łódka” (1974, 1980), „Gryf Szczeciński” (1974, 1976, 1977), „Laur Wrocławia” (1976), „Czarne Diamenty” (1979) w kat. lekkopółśredniej i Turnieju im. F. Stamma (1977) w kat. półśredniej.
Stoczył w sumie 329 walk (289-6-34). Wspominając swoją karierę sportową wyznał kiedyś reporterom: „Nasz boks, był w swym założeniu inny od współczesnego. Technika, umiejętność zadawania i parowania ciosów, ćwiczyliśmy nie po to by zamroczyć i unicestwić przeciwnika, ale zdobyć punkty. Preferowanie uderzeń w głowę i uzależnienie od tego wskazywania zwycięzców, to wyraźna brutalizacja boksu, który był dla mnie pięknym i szlachetnym sportowym współzawodnictwem”. Po zakończeniu kariery sportowej był (od 1988) trenerem i szkoleniowcem Legii. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi.
*1976 Montreal: boks, w. lekkopółśrednia – w pierwszej kolejce wygrał vo z Josiahem Nhlengethwą (Suazi), w drugiej pokonał 3:2 Sodnoma Gombę (Mongolia), w ćwierćfin. zwyciężył 5:0 Luisa S. Portillo (Argentyna) i w półfinale przegrał 0:5 z doskonałym Rayem Leonardem (USA) zdobywając brązowy medal. (Leonard został mistrzem olimpijskim).
*1980 Moskwa: boks, w. półśrednia – w pierwszej kolejce wygrał przez rsc w II rundzie z Miroslavem Pavlovem (CSRS), w drugiej pokonał 5:0 Kebede Sahilu (Etiopia), w ćwierćfin. zwyciężył przez rsc w II rundzie Ionela Budusana (Rumunia), w półfinale przegrał 2:3 z Johnem Mugabim (Uganda), zdobywając brązowy medal (zw. Andres Aldama Kuba). Dwukrotny brązowy medalista olimpijski wspominał po latach: ” W Montrealu, Amerykanin był świetnym bokserem i nie miałem z nim żadnych szans, w Moskwie byłem znakomicie przygotowany, wygrywałem nawet przed czasem, a walkę z Ugandczykiem wspominam jak zły sen. Na pewno jej jednak nie przegrałem”.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 340; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 240-241; Osmólski, Leksykon boksu, s. 235; Duński, Od Paryża, s. 890-891; Pawlak, Olimpijczycy, s. 251(tu błędne dane dot. kariery sportowej); Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 201, 205.
