nauczyciel wf, trener, jeden z najwszechstronniejszych (tor, szosa) kolarzy polskich lat sześćdziesiątych, czwarty średniodystansowiec torowych MŚ w Brnie (1969) i triumfator Tour de Pologne (1964), olimpijczyk z Tokio (1964) i Meksyku (1968).
Urodzony 9 listopada 1940 w Toruniu, syn Kazimierza Feliksa i Felicji Henich, absolwent AWF Warszawa (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (i uprawnienia trenera II kl.). Kolarz (179 cm, 80 kg), jeszcze jeden z wychowanków Ludowych Zespołów Sportowych, reprezentant LZS Nowogard (1963-1966), LKS Gryf Szczecin (1960, 1963, 1966-1969), Czarnych Radom (1962) i Arkonii Szczecin (1970). W ciągu całej kariery sportowej (1957-1970) był pod opieką trenerską: Mariana Bednarka, Waldemara Mosbauera, Zygmunta Wisznickiego, Józefa Kapiaka, Jerzego Beka i Władysława Wandora. Jeden z najwszechstronniejszych koarzy polskich lat sześćdziesiątych (startował z powodzeniem na torze i szosie). Potrafił wygrać Tour de Pologne (1964) i być rewelacją torowych MŚ w Brnie (1969), gdzie w ind. wyścigu na 4 km zajął 4 m. (przegrał tylko ze Szwajcarem Kurmannem i dwoma Francuzami); przeszedł do historii naszego udziału w Wyścigu Pokoju: jako pierwszy Polak wygrał etap (14 maja 1965) jazdy indywidualnej na czas (54 km) pokonując w nim m. in. swojego wielkiego rywala Jana Magierę (+ 1.24 min.). Słynne „czasówki” były piętą achillesową naszej czołówki i przyczyną wielu bolesnych porażek (Magiera przejął od Zielińskiego pałeczkę w tej specjalności i osiągał jeszcze lepsze wyniki). 10-krotny mistrz Polski: 4 km ind. (1963, 1965-1969), 4 km druż. (1967, 1969), wyścig długodyst. 50 km (1966, 1968), 6-krotny wicemistrz: 4 km ind. (1964, 1967, 1970), wyścig długodyst. 50 km (1967), szosa druż. (1964, 1966) i brązowy medalista MP: szosa druż. (1968).
Zwycięzca Tour de Pologne 1964 (1962-7, 1963-4) i 5-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju: 1962-14, 1963-13, 1964-19, 1965-9, 1966-12, członek drużyny, która trzykrotnie zajęła 2 m. (1962, 1965, 1966). Podczas torowych MŚ (1965, 1966, 1967, 1969) najlepsze miejsce w konk. ind. 4000 m – 1969 Brno – 4, a w konkurencji druż. 1967 Amsterdam – 5. Brał także udział w szosowych MŚ (1963, 1965, 1966), gdzie w wyścigu druż. zajął odpowiednio miejsca: 5, 6 i 10. Najlepszy kolarz szosowy w klasyfikacji PZKol i Challenge „PS” 1964. Zajmuje 8 m. na liście najlepszych torowców w historii kolarstwa polskiego (1921-1986). Po zakończeniu kariery zawodniczej, trener Gryfu Szczecin i Nasiennika Gryfice (wychowankiem był m. in. Sławomir Krawczyk). Pomagał też w rozwoju kariery sportowej synowi (Grzegorz), który zdobył wprawdzie m. in. tytuł wicemistrza Polski w jeździe na czas (1983), ale jego wyniki dalekie były od osiągnięć ojca. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP.
Zmarł 15 sierpnia 2022 roku.
*1964 Tokio: kolarstwo, szosa ind. (194,832 km) – 82 m. na 130 start. z czasem 4:39.51,90 (zw. Włoch M. Zanin – 4:39.51,63); szosa druż. (109,893 km) – 11 m. na 33 start. zesp. z czasem 2:31.44,70 (zw. Holandia – 2:26.31,19). Partnerami w drużynie byli: J. Beker, A. Bławdzin i J. Magiera.
*1968 Meksyk: kolarstwo, 4000 m ind. (na dochodzenie) – w elim. uzyskał czas 4.46.03 i odp. z konk.; 4000 m druż. (na dochodzenie) – w elim. Polacy przegrali z CSRS w czasie 4.23.77 (CSRS-4.21.88), ale uzyskując czwarty wynik awansowali do czołowej ósemki, w ćwierćfin. przegrali z RFN w czasie 4.38.91 (RFN – 4.27.14) odp. z konk. zajmując m. 5-8 (zw. RFN – 4.18.94). Partnerami w drużynie byli: J. Kierzkowski, W. Latocha i W. Matusiak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 377 (tu błędna data urodzenia oraz wyniki z Tokio i Meksyku); Pawlak, Olimpijczycy, s. 297; Porada, Igrzyska, s. 863; MES, t. 2, s. 668 (tu błędna data urodzenia 9.10.1940); Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 170; Tuszyński, 70 lat Tour de Pologne, s. 187-192; Tuszyński, Złota księga, s. 233; Tuszyński, Od Dynasów, s. 327, 445; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 253; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 79; Latuszkiewicz, Zielone bractwo, s. 59-60; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 65; USC Toruń, AU 1429/1940; Wywiad środowiskowy.
