szlifierz kryształów, właściciel wyciągu narciarskiego, saneczkarz i bobsleista Śnieżki Karpacz, olimpijczyk (sanki) z Innsbrucku (1976), wybitny działacz i trener.
Urodzony 24 listopada 1946 w Miłkowie, syn Stanisława i Antoniny Piecuch, absolwent Zasadniczej Szkoły Zdobienia Kryształów w Karpaczu (szlifierz kryształów), reprezentant (179 cm, 89 kg) Śnieżki Karpacz w sankach (1963-1976) i bobslejach (1980-1986). Trenerzy: Antoni Okniański i Roman Molenda.
Mistrz Polski w dwójkach z Januszem Kasielskim (1973). Uczestnik saneczkowych MŚ w jedynkach: 1971 Valdaora – 13., 1973 Oberhof – 14., 1974 Königssee – 10., 1975 Hammarstrand – 15. i ME: 1971 Imst – 7., 1972 Königssee – 23., 1974 Kufstein – 5. (najlepsze miejsce!), 1975 Valdaora – 7. Olimpijczyk 1976 (w dwójce).
Zawsze przedkładał bobsleje nad sport saneczkowy. Nasza bieda sprawiła (brak odpowiedniego, bezpiecznego sprzętu), że sekcje te w latach sześćdziesiątych zlikwidowano, głównie ze względu na zagrożenie życia zawodników. Gdy po 20 latach znów powstała możliwość jazdy na bobie, znalazł się w nielicznym gronie ludzi, którzy przyczynili się do ich powrotu na nasze tory najpierw jako zawodnik a potem trener i działacz – inicjator wyjazdu naszych reprezentantów na IO (1998).
Wystąpił na MŚ w Cervini (1985) zajmując w czwórce (Krzysztof Przybył, Marian Ostrowski, Andrzej Kupczyk) 10 m. Wieloletni prezes Okręgowego Związku Sportów Saneczkowych w Karpaczu.
*1976 Innsbruck: saneczkarstwo, dwójki – 10 m. na 25 start. z czasem łącznym dwóch ślizgów 1.27.737 (zw. NRD – 1.25.604). Partnerem Ż. był J. Kasielski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 382; Pawlak, Olimpijczycy, s. 304; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 46, 59; Porada, Igrzyska, s. 896; Tajner, Legendy, s. 174-175; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 240, 415; USC Karpacz, AU 55/1946; Wywiad środowiskowy.
