najsilniejsza kobieta w Polsce, mistrzyni świata (2002) z Warszawy i wicemistrzyni olimpijska z Sydney (2000) w podnoszeniu ciężarów. W Atenach (2004) zdobyła brązowy medal igrzysk olimpijskich w kategorii +75 kg.
Urodzona 28 sierpnia 1981 w Żywcu, córka Adama i Lucyny Lach, pochodzi z niewielkiej wsi Jeleśnia (na trasie z Żywca do Korbielowa), absolwentka Technikum Ogrodniczego w Zespole Szkół Rolniczych w Siedlcach (2003), studentka. Zawodniczka (173 cm, 120 kg) KS Góral Żywiec, którą do uprawiania ćwiczeń siłowych (trójbój) zachęcił i namówił trener Edward Tomaszek (wrzesień 1996). Inny entuzjasta „silnych dziewcząt”, trener Ryszard Soćko, który po wielu latach starań stworzył w Siedlcach Ośrodek Przygotowań Olimpijskich kobiet w podnoszeniu ciężarów szybko dowiedział się o znakomicie zbudowanej góralce, odwiedził ją na treningu, porozmawiał z rodzicami, zabrał na zimowe zgrupowanie do Giżycka (luty 1997), a zaraz potem (8 marca 1997) kandydatka na przyszłą mistrzynię świata znalazła się (jako jedna z pierwszych) w siedleckim OPO, który prowadził wraz z żoną Danutą. Dziewczęta miały w nim wszystko, co potrzebne było do dźwigania ciężarów i życia (trening, nauka, wypoczynek).
Znakomity trener wspominał, że początek przygody z ciężarami był dla Agaty piekielnie trudny. To była droga przez mękę, trening nie sprawiał jej żadnej przyjemności. Najwięcej problemów miała z techniką, której musiała się uczyć od podstaw. Gdy coś się jej nie udawało, bardzo się denerwowała, kilka razy chciała zrezygnować, wrócić na wieś, do domu. Wszystkie lody zostały przełamywane powoli i 16-letnia debiutantka zaczęła odnosić pierwsze sportowe sukcesy. Porwała ją w końcu walka i współzawodnictwo. Sport zaczął zmieniać jej życie. Wreszcie uznała, że warto mu się poświęcić.
Startując w całej swojej karierze w wadze powyżej 75 kg, pierwszy sukces odniosła podczas ME juniorek (do lat 16) wyjątkowo w kat. + 70 kg zdobywając złoty medal (1997) wynikiem 182,5 kg (82,5+100); potem jeszcze 3-krotnie zdobywała tytuł mistrzyni Europy juniorek (ale już do lat 20): 1998 – 245 kg (112,5+132,5), 1999-270 kg (125+145) oraz 2000 – 270 kg (120+150). Dalsze sukcesy odnosiła już w gronie seniorek. Dwa największe to: srebrny medal olimpijski w Sydney (2000) i złoty mistrzyni świata w Warszawie (2002). Na Antypodach start naszej góralki nazwano fenomenalnym (prezes PZPC Janusz Przedpełski). Dawno nie było w polskich ciężarach takiego występu, żeby bić rekordy świata i przegrać. Było to dla wielu kibiców niezrozumiałe, a dla niektórych niesprawiedliwe. A jednak każdy rekordowy wynik Polki (zarówno w rwaniu, jak podrzucie i dwuboju) zastępowany był natychmiast przez lepszy, także rekordowy rezultat piekielnie silnej, a przede wszystkim bardziej doświadczonej Chinki. Po dwóch latach, na MŚ (2002) w Warszawie (mimo wstępnych trudności, nasza mistrzyni nie lubi pierwszych podejść, musi mieć czas na rozgrzanie się) nikt już nie miał wątpliwości, która z „ciężkich pań” jest najlepsza na świecie. Polka wygrała zdecydowanie zarówno z Rosjanką, Chinką jak i zawodniczką USA – 287,5 kg (125+162,5).
Zdobyła na MŚ także medal srebrny (1999) – 280 kg (127,5+152,5) i podobne trofeum w 2001- 275 kg; w latach 1999, 2002 była także złotą medalistką ME, w 2003 srebrny i 1998 zdobyła medal brązowy na ME. Jest także 13-krotną rekordzistką świata (waga +75 kg): w rwaniu – 120,5 kg (18 kwietnia 1999 La Coruna), 121,5 kg (8 sierpnia 1999 Savannah), 122,5 kg (8 sierpnia 1999 Savannah), 125 kg (26 września 1999 Spała), 127,5 kg (27 listopada 1999 Ateny), 130 kg (8 sierpnia 2000 Praga), 132,5 kg (22 września 2000 Sydney); podrzut – 158 kg (28 kwietnia 2000 Sofia), 160 kg (28 kwietnia 2000 Sofia), 162,5 kg (22 września 2000 Sydney); dwubój – 280 kg (27 listopada 2000 Ateny), 290 kg (8 sierpnia 2000 Praga), 295 kg (22 września 2000 Sydney), 290 kg (Ateny 2004).
W grudniu 2006 roku zdecydowała się zakończyć karierę sportową. Oficjalnym powodem takiej decyzji były zbyt częste kontuzje i problemy ze zdrowiem.
*2000 Sydney: podnoszenie ciężarów, w. +75 kg – 2 m. na 11 start., z wynikiem 295 kg (132,5+162,5), srebrny medal. Zw. M. Ding, Chiny – 300 kg (135+165).
*2004 Ateny: podnoszenie ciężarów, w. +75 kg – 3 m. na 12 start., z wynikiem 290 kg (130+160), brązowy medal. Zw. G. Tang, Chiny – 305 kg (122,5+182,5).
Bibl.: Magazyn Olimpijski 2000, nr 8-9, s. 84, nr 10-11, s. 128; Kronika Sportu Polskiego 2000, s. 158, 235, 236; 2001, s. 155; Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 46, 78-80; Duński, Od Paryża, s. 1041-1042; Wywiad środowiskowy.
