technik elektryk, trener, sprinter warszawskiej Gwardii, srebrny medalista w sztafecie 4 x 100 m z Tokio (1964).
Urodzony 20 sierpnia 1936 w Warszawie, absolwent miejscowego Technikum Telekomunikacyjnego (technik, zawód wykonywany – trener). Lekkoatleta (173 cm, 69 kg) stołecznej Gwardii (1954-1965), wychowanek trenera Tadeusza Starzyńskiego, podopieczny trenerów: Włodzimierza Puzio i Włodzimierza Drużbiaka, specjalizujący się w biegach krótkich. 21-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1958-1965 (33 starty, bez zwycięstw indywidualnych), rekordzista Europy w biegu sztafetowym 4 x 100 m (39.2), 13-krotny rekordzista kraju (100 m – 10.2 i w sztafecie 4 x 100 m (od 40.4 w 1962 do 39.2 w 1965) i 4-krotny mistrz Polski: 100 m (1959, 1962), 200 m (1962) i 4 x 100 m (1964). Rekordy życiowe: 100 m – 10.2 (2 czerwca 1962 Praga), 200 m – 20.7 (10 czerwca 1962 Warszawa) i 21.24 (16 października 1964 Tokio), w dal – 7.39 (22 kwietnia 1961 Warszawa).
W poolimpijskich komentarzach uczestnicy tej sztafety podkreślali, że „nadprogramowym” jej członkiem rzeczywistym był trener W. Drużbiak (zwany „Dziadkiem”), który wmówił swoim podopiecznym, że „medal jest zupełnie realny” i tak „przeorganizował” skład sztafety (robiącego falstarty na pierwszej zmianie Maniaka zastąpił Zieliński), że mogła ona odnieść niespodziewany sukces. Zieliński jeszcze 2-krotnie wraz z kolegami zdobywał srebrne medale: w Belgradzie (1962) podczas mistrzostw Europy – 39.5 wraz z M. Foikiem, J. Juskowiakiem i Z. Syką oraz podczas Pucharu Europy w Stuttgarcie (1965) – 39.5 (przegrali tylko z ZSRR), gdzie biegł z W. Maniakiem, E. Romanowskm i M. Dudziakiem. Żonaty (Anna) ma dwoje dzieci: Marcina (bankowiec po SGH) i Ewę (germanistka). Zasłużony Mistrz Sportu. Wieloletni trener Gwardii Warszawa. Wychowawca wielu młodych sprinterów.
Zmarł 7 grudnia 2021 roku.
*1964 Tokio: lekkoatletyka, 200 m – 2. w I przedb. (8 zaw.) z czasem 21.2, 5. msc w I ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 21.5, odp. z konk. (zw. H. Carr, USA – 20.3); 4 x 100 m – 2. w I przedb. (6 zesp.) z czasem 39.9, 2. msc w II półfin. (8 zesp.) z czasem 39.6, 2. msc w finale (8 zesp.) z czasem 39.3 zdobywając srebrny medal (zw. USA – 39.0). Partnerami w sztafecie byli: M. Foik, W. Maniak i M. Dudziak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 376 (tu b. przykry błąd: zm. 26.08.1977 w Poznaniu); Pawlak, Olimpijczycy, s. 297 (tu błędne i niepełne dane dot. kariery sportowej); Duński, Od Paryża, s. 1078-1079 (tu wywiad z zawodnikiem przeprowadzony w lipcu 1999); Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 55; Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 10 , 19, 23, 25, 95 , 112, 113, 119, 123, 144, 151; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 251, 292, 293; Mistrovstvi Evropy 1934-1974 , s. 92; MES , t. 2 , s. 668.
