ekonomistka, instruktorka, saneczkarka GKS Katowice, wychowanka trenera Pawła Stoleckiego, mistrzyni świata z Königssee (1970), olimpijka z Sapporo (1972) i Innsbrucku (1976).
Urodzona 4 marca 1949 w Katowicach, córka Edwarda i Marty Stopka, absolwentka miejscowego Technikum Ekonomicznego (technik ekonomii), instruktor, saneczkarka (164 cm, 70 kg) startująca na torach lodowych (jedynki), reprezentantka GKS Katowice (1963-1976), którą do mistrzostwa sportowego prowadzili trenerzy: Paweł Stolecki, Janusz Wojtyński i Roman Molenda. Piękna sportowa kariera, ale z kolcami. Kiedy zaczęła się aklimatyzować w kadrze narodowej (1968, 1969) i ponosi porażki nazwano ją nawet beztalenciem, by już w kolejnym sezonie nosić ją na rękach jako autorkę wielkiego sportowego szlagieru. Polka pokonała (wreszcie) niepokonane do tej pory zawodniczki NRD i na słynnym torze w Königssee (gdzie przed rokiem zginął Stanisław Paczka) zdobyła tytuł mistrzyni świata (1970). Wspominano ten wyczyn: „Pierwszy ślizg udany! Radość ogromna. Barbara Piecha z natury radosna ucieszyła się, że dobrze idzie. Nie myślała o mistrzostwie. Dopiero po trzecim ślizgu, gdy okazało się, że ciągle jest na trzeciej pozycji po dwóch Niemkach z różnicą dziesiątek sekundy zrozumiała, że stoi przed wielką szansą. Oby w czwartym ślizgu dojechać do końca i nie wypaść z toru. Udało się! Przyjechała z najlepszym czasem. Była mistrzynią świata!”.
W następnym roku (1971) została międzynarodową mistrzynią Polski w Krynicy (zawody o wielkiej randze) i utrzymując znakomitą formę zdobyła kolejne medale (brązowe): mistrzostw Europy w Imst (1971) i mistrzostw świata w Valdaora (1971). I tu zaczęła się kariera z kolcami. Wypadek na torze w Karpaczu, skomplikowana operacja łokcia, uszkodzony staw skokowy (zabieg w Szwecji), skracanie ścięgien (operacja w Piekarach Śląskich). Zdążyła się jeszcze przygotować do kolejnego występu olimpijskiego w Innsbrucku (13 miejsce uznała za szczęśliwe), ale wyszła za mąż (1976) za saneczkarza – olimpijczyka Ryszarda Gawiora i uznała, że w rodzinnych pieleszach czas „leczyć rany”. Zasłużona Mistrzyni Sportu, odznaczona m.in. złotym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, w plebiscycie „PS” na najlepszych sportowców Polski 1970 zajęła 4 m.
*1972 Sapporo: saneczkarstwo, jedynki – 9 m. na 22 start. z czasem łącznym czterech ślizgów 3.03.07 (zw. A. Müller NRD – 2.59.18).
*1976 Innsbruck: saneczkarstwo, jedynki – 13 m. na 26 start. z czasem łącznym czterech ślizgów 2.54.960 (zw. M. Schumann NRD – 2.50.621).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 298-299 (tu błędny rok urodzenia 1948); Pawlak, Olimpijczycy, s. 202; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 73-74 (tu także błędny rok urodzenia 1948); Porada, Igrzyska, s. 880, 896; Iskier przewodnik, s. 591; Tajner, Legendy (tu błędnie mistrzyni Polski 1970); Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 165, 406, 410, 415 (tu błędnie rok urodzenia 1948); Wywiad środowiskowy.
