ps. „Kici”, ppłk sł. st. WP, trener, „najwierniejszy” piłkarz warszawskiej Legii (19 sezonów w ekstraklasie), olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 13 czerwca 1934 w Nowym Bytomiu (Ruda Śląska), syn Stanisława i Marii Czupała, absolwent szkoły średniej, ppłk WP, trener, piłkarz (167 cm, 68 kg) – napastnik, rozgrywający, wychowanek Pogoni Nowy Bytom (1945-1948), zawodnik ŁTS Łabędy Gliwice (1948-1953), Piasta Gliwice i Legii Warszawa (1954-1972). W barwach tego klubu, w ciągu 19 sezonów ligowych (1954-1972) rozegrał 368 meczów i zdobył 182 gole, co jest absolutnym rekordem w dziejach stołecznego klubu i jednym z najlepszych osiągnięć w historii naszej ekstraklasy. 4-krotny mistrz Polski (1955, 1956, 1969, 1970), 4-krotny zdobywca Pucharu Polski (1955, 1956, 1964, 1966) i 3-krotny król strzelców I ligi: 1957 / 19, 1964 /18/ i 1965 /20.
EP Fuji podaje: „Najstarszy gracz Legii w polu w lidze – 37 lat i 161 dni i strzelec w ekstraklasie – 37 lat i 88 dni oraz w Pucharze Polski – 37 lat 274 dni, gdy 12 marca 1972 wystąpił we Wrocławiu po raz ostatni w oficjalnej grze w barwach „Legii”. 60-krotny reprezentant Polski (58 A + 2, zdobywca 18 goli) zadebiutował w meczu z Bułgarią (1954) i ostatni raz zagrał w barwach narodowych podczas spotkania z Norwegią (1969).
Jeden z najwybitniejszych polskich piłkarzy, od 1954 nieprzerwanie związany z warszawskim klubem (piłkarz, instruktor, trener). Świetny technik i strzelec lubiany w zespole i wśród widzów. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Oficerskim OOP.
Zmarł w nocy z 1 na 2 grudnia 2024 roku.
*1960 Rzym: piłka nożna, napastnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) pokonała Tunezję 6:1 (3:1) oraz przegrała z Danią 1:2 (0:1) i Argentyną 0:2 (0:1), zajmując 3 m. w grupie i odp. z konk.Brychczy wystąpił we wszystkich meczach. Jego partnerami w drużynie byli: Z. Gadecki, H. Grzybowski, S. Hachorek, R. Lentner, H. Pala, E. Pohl, T. Stefaniszyn, M. Strzykalski, H. Szczepański, M. Szymkowiak, J. Woźniak i E. Zientara.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 163; EP Fuji: Legia, s. 174, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 164, Liga polska, t. 25, s. 174, 175, 177; Pawlak, Olimpijczycy, s. 40; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 358.
