ps. „Rewera”, płk WP, dowódca 21 p. Ułanów Nadwiślańskich, czołowy jeździec w WKKW, olimpijczyk z Paryża (1924).
Urodzony 21 września 1891 w Karpowcach na Wołyniu, syn Tadeusza i Marii z Przyborowskich, ukończył II Szkołę Realną w Krakowie (1909) i Akademię Rolniczą w Taborze (Czechy) zdobywając zawód agronoma (1914). Uczestnik I wojny światowej w armii austriackiej (sierpień 1914 – październik 1918), od 1 listopada 1918 (porucznik) oficer służby stałej w Wojsku Polskim (od 1920 rotmistrz, od 1931 mjr, od 1937 ppłk) m. in. w 6 i 4 pułku ułanów, Departamencie Kawalerii MS Wojsk., szkole podoficerów zawodowych kawalerii w Jaworowie (1929-1930), 6 psk w Żółkwi (1931-1935); od 1936 zastępca, a od 13 sierpnia 1939 dowódca 21 p. ułanów. Miał opinię (Władysław Anders) wybitnego oficera sztabowego kawalerii i wzorowego kwatermistrza.
Wszechstronny sportowiec. Uprawiał wioślarstwo, szermierkę, strzelanie i pływanie, ale był przede wszystkim jednym z najwybitniejszych jeźdźców polskich lat dwudziestych. Już w 1921 został skierowany na kurs do CWK, rok później zakwalifikował się do grupy olimpijskiej w Warszawie (prowadzonej przez K. Rómmla, a w 1924 startował już w Paryżu. Po igrzyskach olimpijskich startował w wielu konkursach krajowych i zagranicznych zdobywając najcenniejsze nagrody w Warszawie (1927) i w tym samym roku w Nicei i Monte Carlo.
W konkursach o Puchar Narodów startował 11-krotnie, nie odnosząc jednak zwycięstwa. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca 21 p. uł., ranny (12 września) nad Świdrem, przewieziony został do Warszawy i tam przeżył oblężenie miasta. Podczas okupacji w konspiracji (ZWZ-AK) m. in. inspektor pododdziału Warszawa-Wschód i zastępca dowódcy 8 dywizji piechoty (ps. „Rewera”). Po wojnie nadal zajmował się sportem jeździeckim jako działacz i trener m. in. w Krakowskim Klubie Jazdy i Polskim Związku Jeździeckim. Żonaty z Heleną Dąbrowską (29 czerwca 1929) miał dwoje dzieci: Leszka (1930) profesora AGH w Krakowie, olimpijczyka w szermierce z Helsinek (1952) oraz Marię Ewę (1936). Odznaczony m. in. Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi.
Zmarł w Krakowie 9 marca 1974.
*1924 Paryż: jeździectwo, WKKW ind. – 24 m. na 44 start. z wynikiem 958,5 pkt. (zw. Holender A. van der Voort – 1976 pkt.); WKKW druż. – 7 m. na 10 start. z wynikiem 371,5 pkt.(zw. Holandia 5297,5 pkt.). Partnerami Rostwo Suskiego (startował na rezerwowym koniu „Lady”, gdyż jego „Generał” uległ kontuzji) byli: T. Komorowski, K. Rómmel i K. Szosland.
Bibl.: Słownik WF, 1986, z. 2, s. 109-110 (Michał Słoniewski); Pruski, Dzieje konkursów, s. 70; Głuszek, Leksykon 1999, s. 311; Pawlak, Olimpijczycy, s. 217 (tu błędna data urodzenia 23.01 i pisownia nazwiska Rostowo); Łysakowska, Jeźdźcy olimpijscy, s. 25; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; CAW:AP 2573.
