przedsiębiorca, hokeista z Siedlec, jeden z najszybszych i najskuteczniejszych napastników w historii naszego hokeja, w Niemczech zwany „polskim expressem”, olimpijczyk z Innsbrucku (1976), Lake Placid (1980) i Sarajewa (1984).
Urodzony 23 lutego 1954 w Siedlcach, syn Mariana i Krystyny Czeluścińskiej, absolwent miejscowego Technikum Urządzeń Sanitarnych Budynków (1973). Hokeista (173 cm, 62-77 kg), napastnik Pogoni Siedlce 1970-1973 (pierwszy trener L. Czapliński), Baildonu Katowice (1973-1978), Zagłębia Sosnowiec (1978-1985) oraz klubów niemieckich Duisburger SC (1985-1987), EC Ratingen (1987-1989) i in. 5-krotny mistrz Polski w barwach Zagłębia Sosnowiec (1980-1983, 1985) i 5-krotny wicemistrz kraju: 1974-1976 (Baildon Katowice), 1979, 1984 (Zagłębie Sosnowiec). Rozegrał w ciągu 12 sezonów ligowych 392 mecze i zdobył 354 gole. Najskuteczniejszy strzelec polskiej ligi (1979, 1981, 1982, 1983) i 2-krotny zdobywca Złotego Kija redakcji „Sportu” dla najlepszego hokeisty kraju (1981-1982). Super snajper nie tylko w lidze, ale także w polskiej reprezentacji.
Podczas 125 spotkań w drużynie narodowej 1974-1985 (grał najczęściej z A. Zabawą, L. Kokoszką oraz S. Klockiem) strzelił 86 bramek zajmując w tej sztuce zdecydowanie 1 m. w historii polskiego hokeja.
Kapitan reprezentacji H. Gruth powiedział o nim: „Tak wspaniale wychodzącego na pozycję zawodnika w Polsce nie było”. Kiedy zaczął grać w RFN, prasa niemiecka nazwała go „polskim ekspressem”. Intuicja, szybkość, świetna technika jazdy i mistrzowskie operowanie kijem, niebywała skuteczność – to tylko część elementów niezwykle widowiskowej gry hokeisty z Siedlec, który podobnie jak W. Ziętara nie zrobił jednak wielkiej kariery (obaj zbyt późno wyjechali za granicę). 3-krotny olimpijczyk i uczestnik 7 turniejów o MŚ: 1976 Katowice – 7 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1979 Moskwa – 8 m., 1981 Val Gardena – 10 m. (gr. B-2), 1982 Klagenfurt – 11 m. (gr. B-3), 1983 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1985 Fryburg – 9 m. (gr. B-1). 2 miejsce w punktacji kanadyjskiej MŚ gr. B (1977). Najskuteczniejszy zawodnik MŚ gr. B (1981), wybrany do drużyny „All Stars” tego turnieju. Wybrany do drużyny „All Stars” MŚ gr. B (1983, 1985). Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. Brązowym Krzyżem Zasługi. Przedsiębiorca.
*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż zawodnik czeski F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i po porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła 6 m. w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1980 Lake Placid: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. pokonała Finlandię 5:4 i Japonię 5:1 oraz przegrała z Kanadą 1:5, Holandią 3:5 i ZSRR 1:8, zajmując 4 m. w grupie i m. 7-8 w całym turnieju. Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
*1984 Sarajewo: członek drużyny hokejowej, która w grupie elim. pokonała Jugosławię 8:1 oraz przegrała z ZSRR 1:12, RFN 5:8, Włochami 1:6 i Szwecją 1:10, zajmując 4 m. w grupie; w meczu o m. 7-8 przegrała z USA 4:7, zajmując w turnieju 8 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Adamiec Janusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 216; Pawlak, Olimpijczycy, s. 104; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 61; Porada, Igrzyska, s. 894, 956; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 96, 285, 288-290; USC Siedlce, AU 240/1954 (25.04.2003); Wywiad środowiskowy (ankieta PZHL).
