trener, pięściarski talent z Tczewa, mistrz Polski w wadze piórkowej, brązowy medalista olimpijski z Moskwy (1980).
Urodzony 12 grudnia 1960 w Tczewie (woj. gdańskie) w wielodzietnej (czterech synów, z których trzech uprawiało boks, a jeden piłkę nożną oraz dwóch córek) rodzinie Kazimierza (Kaszub) i Janiny Bojko (lwowianka), absolwent Technikum Mechaniczno – Elektrycznego, podoficer WP, trener. Bokser (169 cm, 57 kg) wagi piórkowej. Debiutował w Wiśle Tczew (1975-1976), gdzie trenerem i wychowawcą był zaprzyjaźniony z rodziną Kosedowskich – Leon Kamiński. To on odkrył dla boksu talenty trzech braci: Leszka, Krzysztofa i Dariusza. W dalszej części kariery sportowej zawodnik: Stoczniowca Gdańsk (1977-1978) i Legii Warszawa (1979-1989).
4-krotny indywidualny mistrz kraju: w wadze piórkowej (1980, 1981, 1985) i lekkiej (1986), 6-krotny drużynowy mistrz Polski w barwach Legii (1980, 1982-1986) i 7-krotny reprezentant barw narodowych w meczach międzypaństwowych 1980-1984 (6 zwycięstw i 1 porażka). Uczestnik mistrzostw świata w Reno, USA (1986), gdzie w wadze lekkiej odpadł już w pierwszej walce eliminacyjnej. Dwa razy wystąpił w mistrzostwach Europy (1981, 1983) skąd przywiózł z Tampere (1981) srebrny medal i tytuł wicemistrzowski przegrywając w finale 1:4 z reprezentantem NRD Richardem Nowakowskim. Największy sukces w karierze sportowej odniósł na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie (1980), zdobywając w wadze piórkowej brązowy medal. Na krajowym podwórku wygrał m. in. turniej im. F. Stamma (1979) i turniej „Złotej Łódki” (1980). W sumie stoczył 287 walk (256 zwycięstw – 3 remisy – 28 porażek). Po zakończeniu kariery zawodniczej wielkie zasługi położył jako trener i kierownik sekcji bokserskiej CWKS Legia, gdzie nadal pracuje.
*1980 Moskwa: boks, w. piórkowa – w pierwszej kolejce wygrał 5:0 z bardzo groźnym reprezentantem Korei Płd. Yong Jo Gu (mistrzem olimpijskim w wadze koguciej z igrzysk z Montrealu), w drugiej pokonał 4:1 Dejana Marovica (Jugosławia), w ćwierćfin. zwyciężył 5:0 Sidneya Dalrovere (Brazylia), w półfin. przegrał na skutek przewagi z Adolfo Hortą (Kuba) zdobywając brązowy medal (zw. R. Fink NRD).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 234 (tu błędnie data urodzenia: 12 marca 1960); Duński, Od Paryża, s. 383-384 (tu błędnie data urodzenia: 12 marca 1960); Pawlak, Olimpijczycy, s. 125 (tu błędnie miejsce urodzenia: Pelplin); Osmólski, Leksykon boksu, s. 81; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 118-119; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 204; USC Tczew, AU 1264/1960.
