elektrotechnik, żeglarz z Nieporętu, wielokrotny mistrz Polski (wraz z Tomaszem Stockim) w klasie 470 i Micro, mistrz świata w klasie Cadet (1968) i Hornet (1971), olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 6 kwietnia 1954 w Nieporęcie, absolwent szkoły średniej (elektrotechnik). Żeglarz (183 cm, 68 kg), reprezentant AZS – AWF Warszawa (od 1964), wychowanek trenera Andrzeja Zawiei. Jeden z największych talentów w historii polskiego żeglarstwa i niekwestionowany autorytet w tej dyscyplinie sportu. W ciągu długiej kariery sportowej (35 sezonów) odniósł bardzo wiele sukcesów, którymi można by obdzielić kilku zawodników. Od 1974 żeglował z Tomaszem Stockim (klasa 470) tworząc przez wiele lat „królewski tandem”, który urósł do rangi symbolu. Imponował wszechstronnością.
U progu swojej kariery sportowej zdobył dwa tytuły mistrza Polski i dwa tytuły mistrza świata: w klasie Cadet (Giżycko 1968) i Hornet (1971 Solina). Trzeci tytuł (już ze Stockim) zdobył – po sześciu latach przerwy – w klasie Micro (1995). Także ze swoim stałym partnerem wywalczył 10 tytułów mistrza Polski: w klasie 470 (1974-1976, 1978-1981, 1982, 1983) i Micro (1995). Był poza tym czterokrotnym medalistą ME: srebrnym (1971) w klasie Hornet i brązowym (1976, 1978, 1979) w klasie 470. W tej też klasie uzyskał świetny wynik (5 m.) na regatach olimpijskich (1980) w Tallinnie. Krążą opinie, że Polak mógł odmienić losy tych regat. Miał ponoć szansę na medal, z której jednak nie skorzystał.
*1980 Moskwa: żeglarstwo, klasa 470 – 5 m. na 14 start. z wynikiem 53.00 (zw. Brazylia – 36.40). Miejsca załogi polskiej w poszczególnych wyścigach: 1-9-7-4-1-11-12. Partnerem był T. Stocki. W. był sternikiem załogi.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 371; Pawlak, Olimpijczycy, s. 291; MES, t. 2, s. 630; Księga 1944-1974, s. 452; Przedstawiamy naszych reprezentantów, „Żagle”, 1980, nr 6.
