BŁAŻYŃSKI LESZEK (1949-1992)
mechanik, jeden z najlepszych pięściarzy wagi muszej, mistrz Europy (1977), dwukrotny brązowy medalista olimpijski z Monachium (1972) i Montrealu (1976).
Urodzony 5 marca 1949 w Ełku, absolwent Technikum Mechanicznego. Bokser (165 cm, 50 kg) wagi muszej: Mazura Ełk (1964-1969), BBTS Włókniarz Bielsko (1969-1974) i Szombierek Bytom (1976-1983), 2-krotny mistrz Polski w tej kategorii wagowej (1971, 1973) i 11-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych 1971-1977 (9 zwycięstw i 2 porażki). Z trzech startów w mistrzostwach Europy (1971, 1973, 1977) przywiózł dwa medale: złoty z Halle (1977), gdzie w finale wygrał 3:2 z Aleksandrem Tkaczenką (ZSRR) i srebrny z Madrytu (1971) przegrywając w finale 1:4 z Hiszpanem Juanem Francisco Rodriguezem. Start w mistrzostwach świata w Belgradzie (1978) miał nieudany. Walcząc w wadze koguciej odpadł już w pierwszej walce. Dwukrotny olimpijczyk (1972, 1976). Zwycięzca turniejów: „Czarne Diamenty” 1972 i „Laur Wrocławia” 1980 w wadze muszej. W sumie stoczył 317 walk (282 zwycięstwa, 4 remisy, 31 porażek). Ostatnią – 30 października 1983. W pokazowej walce (typu zawodowego) wystąpił jeszcze w Zabrzu 3 kwietnia 1989 odnosząc zwycięstwo nad Henrykiem Średnickim. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim OOP (1976).
Po zakończeniu kariery zawodniczej i ukończeniu kursu instruktorskiego szkolił młodzież w Szombierkach i Victorii Jaworzno. Niestety po zejściu z ringu nie mógł sobie dać rady ze swoją popularnością i sławą. Ciągle chciał być oklaskiwany. Pił. Za parę groszy sprzedawał swoje medale. Nie umiał sobie poradzić z życiem poza ringiem. Po śmierci małżonki (miał dwóch synów) i różnych innych przejściach rodzinnych – zmarł tragicznie (samobójstwo) 6 sierpnia 1992 w Katowicach. Pochowany 11 sierpnia 1992 na cmentarzu w Katowicach przy ul. Murckowskiej.
*1972 Monachium: w. musza – w pierwszej kolejce wyciągnął wolny los, w drugiej pokonał 3:2 Chandera Narayanana (Indie), w trzeciej pokonał 5:0 Arturo Delgado (Meksyk), w ćwierćfin. wygrał 3:2 z Chong-Man You (Korea Płd.), w półfin. przegrał 0:5 z Georgim Kostadinowem (Bułgaria) zdobywając brązowy medal (zw. Georgi Kostadinow Bułgaria).
*1976 Montreal: w. musza – w pierwszej kolejce pokonał przez ko w II rundzie Antonio Diasa Toledo Filho (Brazylia), w drugiej zwyciężył 3:2 Fazlija Sacirovica (Jugosławia), w ćwierćfin. wygrał 3:2 z Alfredo Perezem (Wenezuela) i w półfin. przegrał 1:4 (mimo znakomitego finiszu w ostatniej rundzie) z Leo Randolphem (USA) zdobywając brązowy medal (zw. L. Randolph USA).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 159-160 (tu błędnie: zmarł 7 sierpnia); Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 51 (tu błędnie: zmarł 5 lipca); Zmarzlik, Bij mistrza, s. 195; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 195, 196, 199, 200; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 22-23; Duński, Od Paryża, s. 70-71; Pawlak, Olimpijczycy, s. 35 (tu błędnie zmarł 3 sierpnia); Osmólski, Leksykon boksu, s. 17; USC Katowice, pismo z 31.10.2002 (tu zmarł 6 sierpnia 1992).
