MAJCHRZYCKI WALTER WITOLD (1909-1993)
|
ps. „Majcher”, trener, jeden z najwybitniejszych bokserów okresu międzywojennego, dwukrotny wicemistrz Europy, olimpijczyk z Amsterdamu (1928).
Urodzony 4 lutego 1909 w Berlinie, syn Jana i Matyldy ukończył w Poznaniu szkołę średnią i tam też zapoznał się ze sztuką walki bokserskiej, reprezentując barwy miejscowych klubów: Wielkopolskiego Klubu Bokserskiego (1924 -1925), Warty (1926-1935) i Sokoła (1937-1939). W czasie swojej długiej kariery sportowej (1924-1939) stoczył 219 walk (170-23-24 oraz 1 walka „bez decyzji” i 1 walka przerwana bez ogłoszenia wyniku). Był 13-krotnym reprezentantem Polski w meczach międzypaństwowych (1928-1935) odnosząc 9 zwycięstw (debiut z Austrią w 1928, kiedy wygrał w wadze lekkiej z K. Blaho i ostatnia walka w 1935, kiedy w meczu z Niemcami przegrał w wadze średniej ze Steinem). 7-krotny mistrz Polski: w wadze lekkiej (1926, 1928) i wadze średniej (1929-1931, 1934, 1935) oraz 5-krotny drużynowy mistrz kraju w barwach poznańskiej Warty (1927, 1930, 1932/33, 1933/34, 1934/35). 3-krotny uczestnik Mistrzostw Europy, w tym 2-krotny srebrny medalista: 1930 (Budapeszt) – przegrał w finale z Niemcem J. Besselmannem, 1934 (Budapeszt) – przegrał w finale z L. Szigettim (Węgry). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (ppor. rez.), ranny (17 września) dostał się do niewoli niemieckiej i do końca wojny przebywał w obozach jenieckich. Po wyzwoleniu (1945-1946) pełnił służbę w II Korpusie, gdzie organizował zgrupowania bokserskie, treningi i zawody. Po powrocie do kraju (1947) przez 10 lat pełnił obowiązki trenera poznańskiej Warty i brał udział w szkoleniu centralnym przygotowując wraz z F. Stammem naszych bokserów do występu olimpijskiego w Helsinkach (1952). Prowadził zajęcia praktyczne i wykłady na kursach trenerskich i instruktorskich oraz w WSWF w Poznaniu (1952-1959). Pracował jako trener w Finlandii i Turcji, szkolił w kraju bokserów Olimpii Poznań, Stali Stalowa Wola, Widzewa Łódź i Budowlanych Poznań. Opracował wydawnictwo pt. „Szkolenie boksu na szczeblu podstawowym” (przetłumaczony ukazał się w Turcji). Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi. Laureat nagrody im. A. Rekszy (1987) wraz z Henrykiem Chmielewskim. Zmarł w Poznaniu 4 grudnia 1993 i tam też jest pochowany.
Bibl.: Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (1), s. 100-102; Osmólski, Leksykon boksu, s. 93; Głuszek, Leksykon 1999, s. 265; Pawlak, Olimpijczycy, s. 160; USC Poznań , AZ 6814/1993.
* 1928 Amsterdam: waga lekka – w pierwszej kolejce pokonał Węgra S. Szabolevszky, a w drugiej przegrał z S. Halaiko (USA) i odpadł z turnieju (zw. C. Orlandi, Włochy).
| « powrót do listy |
