ppłk sł. st. WP, trener, ciężarowiec warszawskiej Legii, medalista mistrzostw świata i Europy, wychowawca kilku pokoleń siłaczy stołecznego klubu, olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 8 grudnia 1931 w Robaczynie, pow. Kościan, syn Franciszka i Józefy Tytener, absolwent Wojskowego Ośrodka Szkolenia Ogólnego w Łodzi (1962) i warszawskiej AWF (1968), gdzie otrzymał tytuł magistra wf.
Całą karierę sportową (od 1953) i późniejszą działalność szkoleniową w podnoszeniu ciężarów związał ze stołeczną Legią (trener Józef Styczyński). Wykorzystując specjalne predyspozycje i warunki fizyczne (158 cm / 60 kg) szybko awansował do grona „najmniejszych siłaczy” nie tylko Polski, ale Europy i świata.
15-krotny rekordzista, zdobył też 6-krotnie tytuł najlepszego sztangisty kraju: w w. koguciej (56 kg) 1956-1958 i w w. piórkowej (60 kg) 1959-1961. Na arenie międzynarodowej, występując przez cały czas w w. koguciej (56 kg) był srebrnym medalistą MŚ 1959 (które odbyły się w Warszawie) – 320 kg (95+100+125) oraz 3-krotnym srebrnym medalistą ME: 1957 – 300 kg (90+95+115), 1958 – 305 kg (90+97,5+117,5) i 1959- 320 kg (95+100+125), a także brązowym medalistą ME 1960 – 307,5 kg (90+97,5+120).
Po zakończeniu kariery zajął się bardzo energicznie pracą szkoleniową w klubie przy Łazienkowskiej. Wychował wielu następców, którzy często, jeśli idzie o klasę sportową, przerośli swego nauczyciela, co sprawiało mu wyjątkową satysfakcję (Norbert Ozimek, Zygmunt Smalcerz, Piotr Mandra, Jacek Gutowski i inni). W wojsku awansował do stopnia podpułkownika. Był wiceprezesem WOZPC, wiceprezesem PZPC i przez wiele lat członkiem Komitetu Wykonawczego Europejskiej Federacji Podnoszenia Ciężarów (EWF). Zasłużony Mistrz Sportu. Po przejściu na emeryturę (1990) zajął się biznesem i został udziałowcem poważnej firmy w branży budowlanej. Zmarł 9 marca 2017 roku. Miał 86 lat.
*1960 Rzym: podnoszenie ciężarów, w. kogucia (56 kg) – 5. miejsce na 22 start. z wynikiem 322,5 kg: 92,5+100+130. (Zw. C. Vinci USA – 345 kg: 105+107,5+132,5).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 212; Pawlak, Olimpijczycy, s. 99 (tu błędnie miejsce urodzenia Robczyn); Zgondek, Podnoszenie ciężarów na IO, s. 78, 79; Kronika sportu, s. 978, 979; AAWF Warszawa, sygn. D-1213 / Z.
