ps. „Myszka”, urzędnik, trener, piłkarz lwowskiej Pogoni, Dynama Kijów i Polonii Bytom, olimpijczyk z Berlina (1936), selekcjoner narodowej reprezentacji (1966-1967).
Urodzony 28 września 1910 w Brzozowie (woj. lwowskie) syn Karola i Jadwigi z Zientowskich ukończył VII Państwowe Gimnazjum im. T. Kościuszki we Lwowie (1932). Trudna sytuacja materialna licznej rodziny sprawiła, że przerwał studia prawnicze i pracował jako urzędnik (1932-1937) w lwowskiej intendenturze wojskowej po czym przeniósł się do Borysławia (1937), gdzie otrzymał lepszą pracę w rafinerii nafty. Jako uczeń (występował pod wieloma – 8 – pseudonimami) rozpoczął kopać piłkę w miejscowej Lechii (1924-1926). Przeniósł się do słynnej lwowskiej Pogoni (1926), wystąpił po raz pierwszy w I drużynie (1929) będąc jej podporą aż do wybuchu wojny (1939). Napastnik wyróżniający się nienaganną techniką, dużą dyspozycją i celnością strzałów, dojrzałością taktyczną i dobrym przygotowaniem sprawnościowym (gnębiły go jedynie zbyt często kontuzje).
11 sezonów ligowych spędził w Pogoni (1929-1939), rozegrał w tym czasie 156 meczów, strzelił… 100 goli i zdobył 3 tytuły mistrza Polski, będąc też królem strzelców (1935) ekstraklasy (22 bramki). Zadebiutował w reprezentacji narodowej w meczu ze Szwecją (10 lipca 1932) rozgrywając w sumie (1932-1939) 18 spotkań w których zdobył 7 goli. Po wybuchu II wojny światowej przebywał w Borysławiu (1939-1940), gdzie występował w miejscowym zespole Nieftianik i Kijowie (1940-1941), gdzie grał w tamtejszym Dynamo. Repatriowany z rodziną do Bytomia (1 czerwca 1945) otrzymał pracę jako kierownik miejskiego kąpieliska i rozpoczął występy w miejscowej Polonii (1945-1948, liga ). Po zakończeniu kariery zawodniczej poświęcił się pracy trenerskiej (Polonia, AKS, Wisła, Warta, Cracovia, Górnik Zabrze). Prowadził też reprezentację (dwa mecze) podczas IO w Helsinkach (1952) i był selekcjonerem narodowej drużyny (1966-1967). Zaliczany do najwybitniejszych trenerów polskich powojennego trzydziestolecia.
Zmarł w Krakowie 22 października 1975 i tam też jest pochowany.
1936 Berlin: napastnik drużyny piłkarskiej, która w elim. pokonała Węgry 3:0, w ćwierćfinale W. Brytanię 5:4, w półfinale przegrała z Austrią 1:3, a w meczu o brązowy medal uległa Norwegii 2:3 (2:2) zajmując ostatecznie w turnieju 4 m. (zw. Włochy). Matyas wystąpił tylko w meczu z Norwegią. Skład drużyny zob. – Albański Spirydion.
Bibl.: Hałys, Polska piłka; Księga pamiątkowa Pogoni; Słownik WF, 1983, z. 2, s. 144-145; EP Fuji, Lwów – Wilno, s. 173, Biało-czerwoni, t. 20, s. 173; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 367; Głuszek, Leksykon 1999, s. 272-273 (tu błędnie dzień śmierci 23 października ); Pawlak, Olimpijczycy, s.169-170 (tu błąd jak wyżej).
