WOYSYM – ANTONIEWICZ MICHAŁ (1897-1989)
mjr kaw. WP, jeździec, srebrny i brązowy medalista olimpijski (1928).
Urodzony 7 lipca 1897 w Krakowie, syn Wacława i Ewy z d. Ostoja, absolwent gimnazjum i Oficerskiej Szkoły Kawalerii (przez 6 semestrów student prawa i administracji na UJ). W armii austriackiej uczestniczył w I wojnie światowej (ranny), legionista (2 p. Ułanów Legionowych). Internowany na Węgrzech, a następnie znów na froncie (włoskim) w szeregach 1 p. Ułanów Austriackich. Po zakończeniu wojny we Włoszech, przez obóz internowanych w Huszt wraca do Krakowa. Od 22 listopada 1918 w Wojsku Polskim (podporucznik) w (od 1 stycznia 1919) 2 p. Szwoleżerów Rokitniańskich z którym m. in. brał udział w akcjach na Śląsku (1920), zajmował Pomorze, brał udział w uroczystości zaślubin Polski z Bałtykiem (10 lutego 1920) i ofensywie kijowskiej (drugi raz ranny). Po zakończeniu wojny rozpoczęła się służba wojskowa.
W latach 1924-1929 szkolił ułanów, szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu a następnie w latach 1930-1934 był szefem ekwitacji. Od 1936 mianowany Rejonowym Inspektorem Koni w Tarnopolu. Jeździectwo uprawiał w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Jako znakomity jeździec został (21 czerwca 1924) skierowany na kurs Kadry Olimpijskiej w Grudziądzu. Ale na start zasłużył sobie dopiero w 1928. 4-krotnie uczestniczył w prestiżowym Pucharze Narodów, odnosząc 2 zwycięstwa (1927 Nowy Jork na koniu Readgledcie, 1928 Warszawa na koniu Banzaj). Podczas jednego z treningów uległ wypadkowi.. Został przygnieciony przez konia. Operacja. Usunięto mu płuco. Startował z jednym. Był szwoleżerem z fantazją, ale trzymaną na wodzy. Uczestnik wojny obronnej 1939 (nie bił się jednak w składzie 2 p. Szwoleżerów Rokitniańskich). Po przedarciu na Węgry – internowany i więziony w obozach niemieckich Kaiserslautern, Luckenwalde i Ganshagen do 1945. Po wojnie zamieszkał na stałe w USA, pracując jako trener – koordynator. Żonaty (1932) z Zofią Julianną Brengosz, miał jednego syna Piotr Jan (ur. 1936). Odznaczony m. in. trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Zmarł 12 grudnia 1989 w m. Austin st. Texas.
*1928 Amsterdam: WKKW ind. – 19. na 46 start. z wynikiem 1822.50 pkt (zw. P. de Mortanges, Holandia – 1969.82 pkt.); WKKW druż. – 3. na 14 start. z wynikiem 5067.92 pkt., zdobywając brązowy medal (zw. Holandia – 5865.68 pkt.). Partnerami w drużynie byli: K. Rómmel i J. Trenkwald; konkurs skoków ind. – 20. na 46 start. z wynikiem 6 pkt. karnych i czasem przejazdu 1:31.0 (zw. F. Ventura, Czechosłowacja, 0 pkt. karnych i czas 1:34; konkurs skoków druż. – 2. na 14 start. z wynikiem 8 pkt. karnych (zw. Hiszpania – 4 pkt. karne). Partnerami w drużynie byli: C. Gzowski i K. Szosland. W WKKW dosiadał konia „Moja Miła” a w konkursie skoków „Readgleadta”.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999 , s. 369; Pawlak, Olimpijczycy, s. 22; Pruski, Dzieje konkursów, s. 305, 306; Duński, Od Paryża, s. 23-25; Jeźdźcy olimpijscy, s. 28-31; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie.
