NIEZABITOWSKI HENRYK SZCZEPAN (1896-1976)
ps. „Golarz”, wioślarz i hokeista AZS Warszawa, olimpijczyk z Amsterdamu (1928) i… Gross – Born (1944).
Urodzony 26 grudnia 1896 w Warszawie w rodzinie (czeladnika garbarskiego) Wacława i Antoniny z Kaniewskich ukończył miejscowe 8-klasowe Gimnazjum M. Rychłowskiego (1918) i rozpoczął studia (4 semestry) na Politechnice Warszawskiej (1923). Od najmłodszych lat działacz niepodległościowy: „Zarzewie” (1910), I Plutonu Harcerskiego w Kongresówce (1911, od 1916 drużynowy I Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. R. Traugutta, wreszcie POW (ps. „Golarz”). Uczestnik wojny bolszewickiej (kampania wołyńska i wileńska) w składach 1 p. Szwoleżerów i 18 p. Ułanów Pomorskich (ranny w bitwie pod Ostrołęką ). Kawaler krzyża Virtuti Militari V kl. i Krzyża Walecznych. Potem pracował na kierowniczych stanowiskach w firmach handlowych w Warszawie (1923-1935), następnie do 1937 jako urzędnik w Ministerstwie Komunikacji, a od sierpnia 1937 do wybuchu wojny był administratorem majątku Śleszyn w pow. kutnowskim. Sport zaczął uprawiać w szkole, ale szybko związał się z warszawskim AZS (1920), gdzie stosując bardzo modny wówczas „płodozmian” latem uprawiał wioślarstwo, a zimą jeździł na łyżwach i grał w hokeja. Największe sukcesy odniósł w wioślarstwie. Był 8-krotnym mistrzem Polski: w czwórce ze sternikiem (1920, 1923-1925) i w ósemce (1920, 1925-1927). W dość bogatej karierze międzynarodowej był m.in. akademickim mistrzem świata w czwórce ze sternikiem (1924) i w ósemce na mistrzostwach Europy zajmował miejsca: 1925 Praga (4), 1926 Lucerna (6) i w 1927 Como (3). Wraz z kolegami (Kulej, Nadratowski, Kurnicki, Gordziałkowski) wygrał też (czwórka ze sternikiem) prestiżowe regaty w Pawii (oglądał je król Włoch Wiktor Emanuel III ), gdzie Polacy pokonali świetne ekipy Wielkiej Brytanii, Włoch i Szwajcarii (1925). Od tamtej pory nazywano ich w kraju „pawianami” Niezabitowski należał również do pierwszych i czołowych hokeistów stołecznego AZS (grał na pozycji bramkarza). Brał udział w inauguracyjnym zagranicznym występie akademików w Szwajcarii (1924/1925) i w pierwszym (1926) występie polskiej reprezentacji w mistrzostwach Europy w Davos (6 miejsce). Był także działaczem w swym klubie, m.in. wiceprezesem AZS Warszawa (1923-1924). Zmobilizowany w końcu sierpnia 1939 (ppor. rez. od 18 kwietnia 1931) brał udział w walkach pod Siedlcami i w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli niemieckiej przebywał w obozach jenieckich (Hohstein, Arnswalde, Gross-Born). Należał tam do aktywnych organizatorów życia sportowego. W 1944 w Oflagu II D w Gross-Born (Kłomino) wchodził w skład komitetu organizacyjnego jenieckiej olimpiady przeprowadzonej pod nazwą „Rok olimpijski”. Podczas uroczystego zakończenia tej imprezy (15 sierpnia 1944) wspólnie z innym olimpijczykiem Zygmuntem Weissem dokonał ceremonii opuszczenia flagi olimpijskiej. Po wojnie pracował (rejonowe zarządy dróg publicznych) w Opocznie, Końskich, Kielcach i Radomsku. W małżeństwie z Hanną Froelich miał syna Jana Henryka (1936). Zmarł 26 czerwca 1976 w Radomsku.
*1928 Amsterdam: ósemki – w elim. Polacy wygrali z Holandią (6.37.0), następnie przegrali z W. Brytanią (6.43,2), by w repesażu wygrać z Argentyną w czasie 6.24.6 (Argentyna -6.33,0). W następnej rundzie Polacy (6.42,2) przegrali z Kanadą (6.37,4) i zdobyli 4 miejsce (zw. USA ). Partnerami N. w osadzie byli: O. Gordziałkowski, J. Łaszewski, W. Michalski, A. Sołtan, J. Ślązak, S. Urban i M. Wodziański i st. J. Skolimowski.
Bibl.: Słownik WF, 1997, z. 4, s. 172-174 (Ryszard Wryk); Domański, Śladem, s. 27 i dalsze; Pół wieku AZS , s. 53-54 i dalsze; Wryk, Akademicki, s. 140 i dalsze; Głuszek, Leksykon 1999, s. 281 (tu brak dokładnej daty urodzenia ); Pawlak, Olimpijczycy, s. 181; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 54, 79; CAW: AP 2522 , KW-85. Uwaga: członek reprezentacyjnej ósemki na IO w Amsterdamie Otton Gordziałkowski kwestionuje udział Niezabitowskiego w osadzie.
