PACUŁA TADEUSZ JAN (1932-1984)
trener, koszykarz Cracovii i Wisły Kraków, jeden z najlepszych w latach pięćdziesiątych, kapitan drużyny narodowej, mistrz Polski (1951, 1954, 1962), olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 25 lipca 1932 w Krakowie, syn Jana i Wiktorii Sierosławskiej, absolwent miejscowego VIII Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Augusta Miłkowskiego (1950) i krakowskiej WSWF (1953), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl. (1963), koszykarz (187 cm, 82 kg) Cracovii (1946-1951) i Wisły Kraków, wychowanek trenera Michała Mochnackiego oraz podopieczny trenerów: Jerzego Groyeckiego, Jana Mikułowskiego, Jerzego Bętkowskiego (klub) i Władysława Maleszewskiego, Jana Rudelskiego, Janusza Patrzykonta i Zygmunta Olesiewicza (kadra). Najpierw grał w piłkę nożną (drużyna trampkarzy Wisły), ale talent koszykarski odkrył w nim nauczyciel wf Michał Mochnacki i pod jego kierunkiem rozpoczął systematyczny trening (1950) w Ogniwie-Cracovii, po czym przeszedł do Wisły (spotkał tam także potem swego wychowawcę), której był podporą przez 12 lat. Jeden z „trójki muszkieterów” tego klubu (Stefan Wójcik, Tadeusz Pacuła, Wincenty Wawro) w latach pięćdziesiątych, trzykrotny mistrz (1951, 1954, 1962) i dwukrotny wicemistrz Polski (1956, 1959), który także przez ponad 10 lat (1950-1960) reprezentował barwy narodowe (rozgrywając 133 mecze i zdobywając 697 punktów) będąc (1955-1960) kapitanem biało-czerwonych (także podczas IO w Rzymie). Także trzykrotny uczestnik ME: 1955 Budapeszt (5), 1957 Sofia (7), 1959 Stambuł (6). Doskonały, szybki obrońca, wszechstronnie wyszkolony, ze skutecznym strzałem z pół dystansu (w czasie charakterystycznego wyskoku) umiał jednocześnie kierować grą drużyny. Wielka kultura osobista i koleżeńskość zjednywały mu nie tylko sympatie wśród kolegów z zespołu, ale także wśród wielu przyjaciół i kibiców koszykówki. Po zakończeniu kariery zawodniczej był świetnym trenerem (we własnym klubie) i działaczem (organizator masowego sportu rekreacyjnego). Zasłużony Mistrz Sportu (1960) odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Krzyżem Kawalerskim OOP (1979) i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty (15 października 1956) z Wandą Dudek (koszykarka Wawelu i Wisły), miał syna Marka (1959), który również uprawiał koszykówkę. Zmarł nagle w Krakowie 17 maja 1984, gdzie został też pochowany.
Bibl.: Słownik WF, 1985, z. 2, s. 147-148 (Kazimierz Toporowicz); Głuszek, Leksykon 1999, s. 291; Pawlak, Olimpijczycy, s. 193; Porada, Igrzyska, s. 851; EP „Fuji” – Wisła Kraków, s. 201, 202; AAWF Kraków, nr alb. 1327/S (tu data otrzymania tytułu magistra wf 21.02.1963, a nie jak podano w Słowniku 1962).
*1960 Rzym: członek drużyny koszykówki, która w grupie elim. pokonała Hiszpanię 75:63 i Filipiny 86:68 oraz przegrała z Urugwajem 72:76, zajmując 2 m., w grupie półfin. przegrała z CSRS 75:88, Brazylią 68:77 i Włochami 68:74, zajmując 4 m., w pojedynku o m. 5-8 Polacy pokonali Urugwaj 64:62 i przegrali z Jugosławią 81:95, zajmując 7 m. w turnieju. Skład drużyny zob. – Dregier Zbigniew.
| « powrót do listy |
