Trener, wicemistrz olimpijski z Barcelony (1992), 3-krotny srebrny medalista mistrzostw Europy.
Urodził się w Kamieńsku w 1963 roku. Zapaśnik (176 cm/82 kg) stylu klasycznego (wagi średniej – 82 kg). Reprezentant RKS Radomsko (1977-1982), Legii Warszawa (1983-1985) i Piotrcovii Piotrków Trybunalski (1985-1996). Podopieczny trenerów: Wojciecha Piaseckiego (pierwszy trener), Grzegorza Ludwiga i Bolesława Dubickiego (klub) oraz Andrzeja Wojdy, Stanisława Krzesińskiego i Ryszarda Świerada (kadra narodowa).
3-krotny mistrz Polski (1991, 1995, 1996) i 3-krotny srebrny medalista mistrzostw Europy (1987, 1989, 1991). W historii polskich zapasów zapisał się jako jedyny zawodnik, który w turnieju mistrzostw świata w Warnie (1991) nie stracił ani jednego punktu technicznego. Jednak nie wywalczył tam medalu, zajmując 5. miejsce.
Największy sukces w karierze to olimpijskie srebro przywiezione z Barcelony (1992). W pierwszej kolejce turnieju wygrał 7:0 z reprezentantem Włoch. W drugiej 2:1 pokonał D. Turlijanowa (Wspólnota Niepodległych Państw), a w trzeciej rozgromił 8:1 D. Martinettiego ze Szwajcarii. W czwartej rundzie wyciągnął wolny los. Piąty pojedynek także wygrał. Doszedł do wielkiego finału. Tam przegrał na punkty z reprezentantem Węgier Peterem Farkasem (Węgry). Zdobył srebrny medal.
W 1996 roku został asystentem trenera polskiej kadry olimpijskiej, a potem trenerem reprezentacji olimpijskiej na Igrzyska XXVII Olimpiady Sydney 2000. W latach 1990-1992 członek Rady Zawodniczej Polskiego Związku Zapaśniczego, a w latach 2012-2016 członek Rady Trenerskiej PZZ.
Odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1992 Barcelona: zapasy, styl klas., w. średnia 82 kg – w pierwszej kolejce wygrał 7:0 z E. Razzino (Włochy), w drugiej zwyciężył 2:1 D. Turlijanowa (WNP), w trzeciej pokonał 8:1 D. Martinettiego (Szwajcaria), w czwartej wyciągnął wolny los, w piątej wygrał 3:0 z T. Niemi (Finlandia), a w finale przegrał na pkt. 1: 6 z P. Farkasem (Węgry), zdobywając srebrny medal.
