trener, średniodystansowiec z Poznania, olimpijczyk z Seulu (1988).
Urodzony 6 lutego 1961 w Poznaniu, syn Jana (frezer narzędziowy) i Zofii Matusiewicz, ukończył miejscowe III Liceum Ogólnokształcące (1980) i rozpoczął zaoczne studia w poznańskiej AWF (skreślony z listy studentów w 1987 r.).
Średniodystansowiec poznańskich klubów: AZS (1980-1986 i 1993) i Olimpii (1987-1992) oraz Sportingu Międzyzdroje (1994-1995), podopieczny trenera Włodzimierza Wegwerta. 15-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1982-1994 (15 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 4-krotny mistrz kraju na 800 m (1982-1984, 1987) i 3-krotny rekordzista Polski na 800 m – 1.44.38 (4 września 1985 Kobe, był to jednocześnie rekord życiowy na tym dystansie) i 1000 m (2.18.56 i 2.18.41).
Uczestnik: mistrzostw świata w Rzymie (1987), gdzie zajął 4 m. w finale biegu na 800 m (1.44.59), mistrzostw Europy (1986, 1990), kiedy to w Stuttgarcie (1986) zajął 5 m. w biegu na 800 m (1.45.54) i finału Pucharu Europy w Moskwie (1985), gdzie był także 5, ale w biegu na 1500 m (3.45.63). Z trzech startów w Uniwersjadach (1981, 1983, 1985) przywiózł do kraju 2 złote medale: z Edmonton (1983), gdzie wygrał 800 m (1.46.29) i z Kobe (1985), gdzie zwyciężył na 800 m i pobił rekord życiowy – 1.44.38!
Inne rekordy życiowe: 400 m – 46.73 (5 sierpnia 1984 Sopot) i 1500 m – 3.40.69 (19 czerwca 1985 Warszawa).
*1988 Seul: lekkoatletyka, 800 m – 3 m. w I przedb. (8 zaw.) z czasem 1.49.04, 6 m. w IV ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 1.47.72, odp. z konk. (zw. P. Ereng, Kenia – 1.43.45).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 290; Pawlak, Olimpijczycy, s. 192 (tu błędnie: wykształcenie wyższe); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 48, 348; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 34, 138, 152; „Lekkoatletyka”, 1988, nr 11-12, s. 12, 13; AAWF Poznań (tu: skreślony z listy studentów, 1987).
