ślusarz, siłacz z Tarnowskich Gór, brązowy medalista olimpijski z Moskwy (1980), którego karierę przerwał wypadek motocyklowy (1981).
Urodzony 23 grudnia 1955 w Tarnowskich Górach, absolwent miejscowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej Kolejowej i wychowanek tutejszego Śląska, którego sportowy talent do podnoszenia ciężarów odkrył Tadeusz Psiuk. Niewysoki, proporcjonalnie zbudowany (155 cm, 56 kg), o silnych nogach i rękach, ambitny i pracowity z miejsca stał się wielką nadzieją naszych siłaczy wagi koguciej. O skali talentu świadczył fakt, że już na wstępie kariery sportowej (1975) zdobył tytuł mistrza świata i Europy w kategorii juniorów osiągając wynik 240 kg (107,5+132,5) oraz dwukrotnie złoty medal młodzieżowych MP (1975, 1976). Ale, choć były ku temu podstawy, na IO do Montrealu (1976) nie poleciał. W okresie między igrzyskami, już jako senior, wywalczył dwukrotnie srebrny medal ME: 1977-245 kg (110+135) i 1979 – 260 kg (115+145) oraz brązowy medal MŚ 1979 (także w w. koguciej) – 260 kg (117,5+142,5).
Wspierany wskazówkami takich szkoleniowców jak: Jan Bochenek, Klemens Roguski i Norbert Ozimek doczekał się wreszcie startu olimpijskiego w Moskwie (1980). Stoczył tam wspaniałą walkę (zdobył pierwszy na tych igrzyskach medal dla Polski). Wprawdzie Kubańczyk Daniel Nunez bił rekordy świata i był poza zasięgiem Polaka, to Jurik Sarkisjan, reprezentujący ZSRR, także wielki bojownik, był krok od porażki z siłaczem z Tarnowskich Gór i dopiero rekord świata w podrzucie (157,5 kg) zdecydował o srebrnym medalu (Sarkisjan osiągnął w dwuboju 270, a Polak 265). Wspaniale zapowiadającą się karierę 25-letniego sztangisty przerwał niestety wypadek motocyklowy (1981). Lekarze uratowali mu życie, ale ze sportowym wyczynem musiał się pożegnać. Mimo pozornego powrotu do pełnego zdrowia wypadek spowodował jednak nieodwracalne zmiany w psychice zawodnika. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Brązowym Krzyżem Zasługi.
Zmarł 11 lutego 2004 roku.
*1980 Moskwa: podnoszenie ciężarów, w. kogucia 56 kg – 3. na 21 start. z wynikiem 265 kg: 120+145, zdobywając brązowy medal (zw. D. Nunez Aguiar Kuba – 275 kg: 125+150).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 178; Pawlak, Olimpijczycy, s. 58; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 55; Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 44, 56, 66; Duński, Od Paryża, s. 152-153; Wywiad środowiskowy.
