nauczyciel wf, trener, czołowy dziesięcioboista pierwszej połowy lat siedemdziesiątych, uczestnik IO w Monachium (1972).
Urodzony 9 stycznia 1946 w Świebodzinie (syn Aleksandra i Anny), ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bydgoszczy (1973) i poznańską AWF (1977), gdzie otrzymał tytuł mgr wf (specjalność sport).
10-boista klub w bydgoskich: Budowlanych (1964 -1965) i Zawiszy (1966-1977), wychowanek trenera Kazimierza Koszewskiego, podopieczny trenerów: Janusza Kowalskiego i Andrzeja Mankiewicza. 3-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1970-1971), 3 starty, bez zwycięstw), 4-krotny mistrz (1969-1972) i 4-krotny rekordzista Polski w 10-boju (od 7.403 w 1969 do 7.933 w 1971). Rekordy życiowe (m.in.): 100 m – 10.64 (6 września 1972 Monachium) i 10.5 (30 lipca 1969 Bydgoszcz), wzwyż – 2.12 (27 czerwca 1970 Warszawa), w dal – 7.74 (5 sierpnia 1971 Warszawa), 10-bój – 7869 (8006) – 10 sierpnia 1972 Warszawa.
Uczestnik mistrzostw Europy (1969, 1971) i finału Pucharu Europy w wielobojach (1973, 1975), gdzie wywalczył odpowiednio: 13., 12., 7. i 8. miejsce.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1972 Monachium: 10-bój – 8. msc na 33 start. z wynikiem 7861 (zw. N. Awiłow ZSRR – 8454 ). Wyniki ind. Janczenki: 100 m – 10.64, w dal – 7.28, kula – 14.45, wzwyż – 2.04, 400 m – 49.10, 110 m pł – 16.89, dysk – 45.26, tyczka – 4.50, oszczep – 63.80, 1500 m – 5.01.5.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 211; Pawlak, Olimpijczycy, s. 98; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 42, 324; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 17, 57, 62, 78, 110, 133, 157; „Lekkoatletyka”, 1972, nr 11, s. 19; Maciejewski, Bydgoscy olimpijczycy, s. 8 , 20, 23; Wachowski, Wybitni trenerzy, s. 18; Poznajmy ich bliżej, On stworzył podstawę, „Lekkoatletyka”, 1973, nr 11, s. 27-28; AAWF Poznań, nr dypl. 2325 /1977.
