KUNCEWICZ WŁADYSŁAW (1888 – ? )
kpt. sł. st. Wojska Polskiego, pierwszy polski pływak na igrzyskach olimpijskich (1928), wielki propagator pływania.
Urodzony 23 października 1888 w Kazaniu w rodzinie ziemiańskiej Aleksandra i Elwiry z Kondratowiczów, ukończył tamtejszą szkołę realną, 8-klasowe gimnazjum typu filologicznego (1908) oraz Wydział Przyrodniczy Kazańskiego Uniwersytetu (1916) ze specjalnością: fizjologia roślin (zawód: przyrodnik). W armii rosyjskiej (od 2 czerwca 1916) mianowany chorążym wojsk inżynieryjnych (1917) po Inżynieryjnej Szkole Wojskowej w Kijowie. Od 24 listopada 1918 w Wojsku Polskim brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (5 i 6 pp. Legionów) jako dowódca plutonu kończąc kampanię (15 marca 1921) w składzie 5 p. sap. (21 miesięcy frontu). Od 1922 oficer służby stałej (por.) awansowany do stopnia kapitana (1923), ukończył trzymiesięczny kurs gimnastyczno-sportowy w poznańskiej CWSGiS (1925) pracując m. in. na stanowisku referenta w PUWFiPW (1931-1934). W 1935 przeniesiony w stan spoczynku. Był wszechstronnym sportowcem (wioślarstwo, pływanie, łyżwiarstwo, narciarstwo, jeździectwo, myślistwo) od czasów szkolnych, ale największe sukcesy odnosił w pływaniu, reprezentując barwy Wojskowego Klubu Wioślarskiego w Warszawie. W latach dwudziestych uważany był za najlepszego pływaka w Polsce. 9-krotny mistrz Polski na 100 m dow. (1924-1928), 400 m dow. (1925, 1926) i w sztafetach 4 x 45,2 m dow (1923) , 4×50 m dow. (1925). 13-krotny rekordzista kraju w stylu dowolnym: 50 m dow. – 35,2 (31.08.1924 Kraków), 34,0 (9.08.1925 Warszawa), 32,2 (23.07.1927 Warszawa); 100 m dow. – 1.16,8 (31.08.1924 Kraków), 1.16,4 (25.08.1925 Warszawa), 1.15,4 (3.07.1927 Warszawa), 1.15,0 (24.07.1927 Warszawa), 1.12,5 (14.08.1927 Warszawa), 1.12,0 (14.08.1928 Król. Huta), 1.10,4 (1928 Amsterdam); 200 m dow. – 3.04,6 (9.09.1925 Warszawa); 400 m dow. – 6.55,0 (24.08.1925 Warszawa), 6.47,2 (2.07.1927 Warszawa). W roku olimpijskim (1928) osiągnął najlepsze wyniki: 100 m dow. – 1.10,4 i 400 m dow. – 6.12,8, ale w skali międzynarodowej znaczyły one niewiele. Po zakończeniu kariery zawodniczej (1929) zajął się szeroką propagandą pływania w Polsce. Był gorącym zwolennikiem powszechnego nauczania pływania w szkołach i w wojsku (przygotowywał ekspertyzy, materiały szkoleniowe, regulaminy). Czynnie uczestniczył w pracach PZP (członek zarządu). Był ożeniony z Zofią ze Zgierskich – Strumiłów z którą miał syna. Odznaczony m. in. Krzyżem Walecznych i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
Bibl.: Słownik WF, 1998, z. 4, s. 117-118 (Ryszard Wryk); Głuszek, Leksykon 1999, s. 250 (tu nieścisłe dane dot. wykształcenia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 143-144; Rocznik Oficerski 1932, s. 252 , 451; Pawełek, Centralna, s. 23 ; Waśko, Krótki basen, s. 3-6 ; Tuliszka, 80 lat PZP, s. 14, 17, 111, 127; CAW: AP 12766.
*1928 Amsterdam:100 m dow. – 4 m. w przedb. (5 zaw.) i z czasem 1.10,8 odp. z konk. (zw. J. Weismüller, USA – 58.6).
| « powrót do listy |
