RUTKOWSKI WOJCIECH (1935-1994)
|
ps. „Długi”, kreślarz, trener, siatkarz – jeden z najlepszych na świecie w drugiej połowie lat pięćdziesiątych, wieloletni kapitan reprezentacji Polski, olimpijczyk z Meksyku (1968).
Urodzony 19 listopada 1935 w Warszawie, absolwent technikum (kreślarz), siatkarz (190 cm, 83 kg) stołecznej Legii podczas całej kariery sportowej (1951-1972). Zaczynał jako 16-latek w drużynie juniorów (trener Marek Skierzyński). Atakował, przyjmował zagrywkę i był tzw. „szeryfem”, zawodnikiem prowadzącym grę. Maciej Łuczak (późniejszy szkoleniowiec, który doprowadził Legię do tytułu mistrza Polski) wspomina, że imponowała mu wszechstronność młodego Rutkowskiego, łatwość z jaką wykonywał wszystkie elementy gry, tak w obronie, ataku jak i organizowaniu gry. Szybko trafił do reprezentacji (1955) i ciągle doskonaląc swoje umiejętności został jej wieloletnim kapitanem i … podporą, a na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych uznano go za jednego z najlepszych siatkarzy Europy (nikt poza Europą nie liczył się wówczas na świecie). Gdyby urodził się nieco później, na pewno poszedłby w ślady Skorka (duże podobieństwo stylu gry) i zdobył najwyższe światowe zaszczyty. I tak osiągnął wiele. 5-krotny mistrz (1962, 1964, 1967, 1969, 1970) i 8-krotny wicemistrz Polski (1956-1959, 1963, 1965, 1966, 1971) oraz 5-krotny brązowy medalista MP (1955, 1960, 1961, 1968, 1973), a także zdobywca Pucharu Polski (1961). 290-krotny reprezentant Polski 1955-1968 (szóste miejsce wśród najlepszych za Gawłowskim, Boskiem, Kłosem, Wójtowiczem i Drzyzgą) był m. in. brązowym medalistą ME w Stambule (1967), finalistą ME z Bukaresztu 1955 (6 m.), Pragi 1958 (6 m.), Bukaresztu 1963 (6 m.). A także: 4-krotnym uczestnikiem MŚ 1956 Paryż (4 m.), 1960 Rio de Janeiro (4 m.), 1962 Moskwa (6 m.), 1966 Praga (6 m.) i 2-krotnym Pucharu Świata – 1959 Paryż (5 m.) i 1965 Łódź (2 m.). Po zakończeniu kariery sportowej przez wiele lat był trenerem młodych siatkarzy Legii (praca szkoleniowa z zespołem ligowym nie przyniosła spodziewanych wyników). Pod koniec życia stracił zaufanie do dawnych namiętności. Mówił, że „to już nie jest JEGO sport. Spontaniczny, uczciwy, bezinteresowny” (była to refleksja po rozmowach z juniorami, które zaczynały się od pytania: a co ja za to dostanę?). Zasłużony Mistrz Sportu. Żonaty. Zmarł w Warszawie 29 maja 1994.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 313; Pawlak, Olimpijczycy, s. 220; MES, t. 2, s. 362; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 109 i dalsze; Iskier przewodnik, s. 609-610; Ołdakowski M. , Gdybym był młodszy, „PS” 1991, nr 23, s. 3.
*1968 Meksyk: członek drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad Meksykiem 3:1, Belgią 3:0, USA 3:0, Brazylią 3:0, Bułgarią 3:0 i CSRS 3:1 oraz porażkami z Japonią 0:3, ZSRR 0:3 i NRD 0:3 zajęła w turnieju 5 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Ambroziak Zdzisław.
| « powrót do listy |
