architekt (plastyk-ceramik), szpadzista i florecista klubów śląskich, wielokrotny mistrz Polski, olimpijczyk z Helsinek (1952), trener.
Urodzony 9 marca 1932 w Mysłowicach, syn Franciszka i Jadwigi Tkocz, absolwent Politechniki Gliwickiej, gdzie otrzymał tytuł inżyniera architekta (plastyk-ceramik), szermierz (180 cm, 80 kg) klubów katowickich: MKS (debiut, 1948-1949), Baildonu (1950-1958), Piasta Gliwice i GKS (1959-1963), gdzie wprowadzali go w tajniki walki na szpady i florety – Wacław Walnik, Adolf Czypionka i Teodor Zaczyk, któremu zawdzięcza najwięcej.
Dorobek na mistrzostwach Polski ma imponujący. Konkurencje indywidualne: 5-krotny mistrz we florecie (1955) i szpadzie (1952, 1955-1957), 4-krotny wicemistrz we florecie (1950, 1952) i szpadzie (1951, 1959) oraz 2-krotny brązowy medalista MP we florecie (1953) i szpadzie (1962); drużynowo: 4-krotny mistrz Polski we florecie (1951) i szpadzie (1950-1952), 5-krotny wicemistrz w szpadzie (1953, 1955, 1960) i florecie (1950, 1955) oraz 8-krotny brązowy medalista MP – w szpadzie (1958, 1962, 1963) i florecie (1952, 1955, 1957-1959).
Wielokrotny uczestnik mistrzostw świata, m.in. 8 m. w konk. ind. floretu w Rzymie (1955). W 1957 w ramach Festiwalu Młodzieży w Moskwie wygrał indywidualny turniej szpadowy. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Sędzia klasy międzynarodowej (1966-1975). Trener, m. in. GKS Katowice (1967-1968, 1973).
Zmarł 8 stycznia 2018 roku w Krakowie.
*1952 Helsinki: szermierka, szpada ind. – 4 m. w grupie elim. (8 zaw.) z 4 zw. , 8 m. w grupie ćwierćfin. (9 zaw.) z 2 zw., odp. z konk.; szpada druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy przegrali z W. Brytanią 6:10 (Rydz 1 zw.) i Szwecją 0:9 (0 zw.), zajmując 3 m. i odp. z turnieju. Partnerami w drużynie byli: Z. Grodner, A. Krajewski, J. Nawrocki i A. Przeździecki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 314; Pawlak, Olimpijczycy, s. 220-221 (tu błędnie klub MKS Katowice, tylko w latach 1948-1949); Klimontowicz, Ruch olimpijski, s.76; Kronika sportu, s. 1001-1002; Borzęcki, Białą bronią, s. 7, 12, 115-116 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 103, 224, 229 i dalsze; Marzec, Historia medalami pisana, s. 63, 82, 92-95.
