ps. „Cinkusz”, elektromonter, trener, hokeista na trawie klubów poznańskich, uczestnik mistrzostw świata i Europy, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 15 maja 1959 w Poznaniu, w rodzinie Seweryna i Stanisławy Żmudzińskiej, absolwent miejscowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej nr 3 (1974), elektromonter. Hokeista na trawie (176 cm, 64 kg) poznańskich klubów: Grunwaldu (zaczynał jako młodzik w 1971) i Pocztowca (od 1975) w którego barwach był 7-krotnym mistrzem Polski (1979, 1981-1983, 1988, 1991, 1995).
Uczestnik mistrzostw świata (1978, 1982, 1986) i Europy (1983, 1987), reprezentował barwy narodowe (1978-1989) 151 razy zdobywając 3 bramki. Po zakończeniu kariery zawodniczej i uzyskaniu uprawnień – trener Polonii Środa Wielkopolska, którą doprowadził do tytułu wicemistrza Polski (2001). Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: członek (napastnik) drużyny hokeja na trawie, która w gronie 6 uczestniczących zespołów pokonała Kubę 7:1 i Tanzanię 9:1, zremisowała z Indiami 2:2 oraz przegrała z ZSRR 1:5 i Hiszpanią 0:6, zajmując 4. miejsce; w meczu o 3-4 m. uległa ZSRR 1:2, zajmując 4 m. w turnieju (zw. Indie). Andrzejczak wystąpił w meczach z Kubą, Indiami, Tanzanią i dwukrotnie z ZSRR. Jego partnerami w drużynie byli: K. Bąk, A. Dolatowski, K. Głodowski, L. Hensler, H. Horwat, Z. Józefiak, M. Kubiak, J. Mielniczak, A. Mikina, A. Myśliwiec, Z. Rachwalski, J. Sitek, W. Stanisławski, L. Tórz i J. Wybieralski. Trenerem reprezentacji olimpijskiej był Witold Ziaja oraz Andrzej Tomczak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 148; Karwacki, Historia bez tajemnic, s. 135; Kuczyński, Święta gra, s. 166; Porada, Starożytne, s. 972; Pawlak, Olimpijczycy, s. 22. Olimpijczyk.
