nauczyciel wf, trener, czołowy trójskoczek lat siedemdziesiątych, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 17 grudnia 1947 w m. Karczmy, pow. Bełchatów (syn Zygmunta) absolwent Technikum Budowlanego dla Pracujących w Warszawie (1972) i stołecznej AWF w 1980 (kierunek trenerski, mgr sportu). Trójskoczek (188 cm wzrostu, 83 kg) Włókniarza Pabianice (1964-1966) i Legii Warszawa (1967-1980), wychowanek trenera Kazimierza Świetlickiego, podopieczny trenera Ryszarda Malcherczyka.
19-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1971-1979 (19 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 2-krotny mistrz kraju (1977, 1979) z rekordem życiowym: w trójskoku – 16.73 (28 września 1975 Meksyk) i w skoku w dal – 7.58 (1 lipca 1973 Warszawa). Uczestnik mistrzostw Europy w Pradze (1979), halowych mistrzostw Europy (1972, 1975, 1976, 1978) i finału Pucharu Europy (1977, 1979) – bez większych sukcesów. Nauczyciel wf, trener.
Zmarł 10 września 2010 roku.
*1976 Montreal: lekkoatletyka, trójskok – w II grupie elim. osiągnął 16.46 (min. kwalifik. 16.30), w finale 7 m. na 12 start. z wynikiem 16.49 (zw. reprezentant ZSRR W. Saniejew – 17.29).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 158; Pawlak, Olimpijczycy, s. 34; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 37, 308; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Rozum, Osiągnięcia Trójskok, s. 184-185; Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 64, 129, 155; „Lekkoatletyka”, nr 10, s. 22; Poznajmy ich bliżej. Żeby każdy rok był nieparzysty, „Lekkoatletyka”, 1975, nr 8, s. 27-28; AAWF Warszawa, D-4417 / Z.
