DUNECKI LESZEK RYSZARD
nauczyciel, kontynuator tradycji rodzinnych w sprincie, wicemistrz olimpijski w sztafecie 4 x 100 m. w Moskwie (1980).
Urodzony 2 października 1956 w Toruniu, syn Grzegorza (znanego sprintera okresu międzywojennego, mistrza Polski w biegu na 200 m z 1939, reprezentanta kraju) i Marii Borowik. Ukończył Technikum Mechaniczne w Warszawie (1977) i studiował w bielańskiej AWF (1977-1982). Jego wielki sportowy talent odkryto nieco wcześniej w toruńskim AZS (1975-1977). Desygnowany do składu reprezentacji Polski juniorów na mistrzostwa Europy w Atenach uzyskał 24 sierpnia 1975 w… skoku w dal 7.98 (rekord życiowy nigdy potem nie poprawiony i najlepszy wynik europejski w tej kategorii wiekowej). Ostatecznie został jednak sprinterem (tak jak ojciec) z wrodzonymi zdolnościami biegania po krzywiznach bieżni (200 m). Karierę sprinterską kontynuował w AZS -AWF Warszawa (1977-1982) i Starcie Lublin (1983-1986), wychowanek trenera Krzysztofa Przybyły (AZS Toruń), podopieczny trenerów: Ludomira Nitkowskiego i Jerzego Homziuka. 20-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1977-1986 (38 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 7-krotny mistrz kraju: w biegu na 100 m (1984), 200 m (1978-1981, 1984) i sztafecie 4 x 100 m (1982), 8-krotny rekordzista Polski: w biegu na 200 m (5 razy od 20.62 w 1978 do 20.24 w 1979) i w sztafecie reprezentacyjnej (38.58, 38.47 i 38.33).
Wszystkie większe sukcesy międzynarodowe odniósł w reprezentacyjnej sztafecie 4 x 100 m. M. in. w tej konkurencji zdobył: tytuł mistrza Europy w Pradze (1978) wraz z Z. Nowoszem, Z. Licznerskim i M. Woroninem (38.58) i zwyciężył w finale Pucharu Europy w Turynie (1979) i Zagrzebiu (1981). Najlepsze wyniki w biegu indywidualnym na 200 m osiągnął: w finale Pucharu Świata w Montrealu (1979) – 2 m. (20.50, co było rekordem krajowym ) i 4 m. w finale mistrzostw Europy w Pradze (1978), kiedy osiągnął 20.68. Rekordy życiowe: 100 m – 10.26 (22 czerwca 1984 Lublin), 200 m – 20.24 (12 września 1979 w Meksyku) i w dal – 7.98 (24 sierpnia 1975 Ateny). Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem, nauczycielem wf, taksówkarzem, przedsiębiorcą. Od listopada 2002 prezes Monteksu Lublin. Mąż olimpijki Małgorzaty Gajewskiej (syn Łukasz). Mieszka w Lublinie.
*1980 Moskwa: 100 m – 2 m. w III przedb. (7 zaw.) z czasem 10.42, 5 m. w III ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 10.40, odp. z konk. (zw. A. Wells, W. Brytania – 10.25); 200 m – 2 m. w V przedb. (7 zaw.) z czasem 21.30, 3 m. w IV ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 20.87, 3 m. w II półfin. (8 zaw.) z czasem 20.82, 6 m. w finale (8 zaw.) z czasem 20.68 (zw. P. Mennea, Włochy – 20.19); 4 x 100 m – 2 m. w II przedb. (8 druż.) z czasem 38.83, 2 m. w finale (8 druż.) z czasem 38.33 (zw. ZSRR – 38.26). Partnerami Duneckiego w sztafecie byli: Z. Licznerski, M. Woronin i K. Zwoliński.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 182-183; Pawlak, Olimpijczycy, s. 63 (tu błędnie absolwent AWF); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 39 , 315; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 16, 22, 61, 96 , 113, 118-120 , 123-124, 131, 160; Poznaj ich bliżej, Talent w nogach, „Lekkoatletyka” 1976, nr 7, s. 27-28; „Lekkoatletyka” , 1980 , nr 10, s. 8, 9, 11; AAWF Warszawa, D – 7013 / S.
| « powrót do listy |
