GROTOWSKI RAFAŁ
ps. „Grociu”, technik elektromonter, najsławniejszy z licznego „klanu” gnieźnieńskich hokeistów na trawie, olimpijczyk z Sydney (2000).
Urodzony 18 września 1973 w Poznaniu, syn Henryka (olimpijczyka z Monachium) i Grażyny Kabacińskiej, absolwent Średniego Studium Po zawodowego (matura) w Gnieźnie (1994, technik elektromonter), hokeista na trawie (176 cm, 72 kg) Pocztowca TP S. A. Poznań (od 1991).W barwach tego klubu zdobył: 3-krotnie tytuł mistrza Polski na boiskach otwartych (1991, 1995, 1998), 5-krotnie mistrzowski tytuł w hali (1994-1996, 1998, 1999), brązowy medal klubowego Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (1999), brązowy medal halowych mistrzów Europy Mistrzów Krajowych (1998) i srebrny (2001). Najlepszy strzelec w polskiej lidze: zdobywca „Złotej laski” (1995, 2001). Reprezentant Polski, pomocnik (atakujący w środku pola), jeden z najlepiej wyszkolonych technicznie zawodników w historii polskiego hokeja na trawie. Wystąpił w 191 spotkaniach w drużynie narodowej (1991-2002) zdobywając 83 gole. Uczestnik mistrzostw Europy (1995, 1999) i świata (1998, 2002). Żonaty (Beata Sporna), ma córkę Agatę.
Bibl.: „Magazyn Olimpijski”, 2000, nr 8-9, s. 58 i 10-11, s. 114; Kronika Sportu 2000, s. 54, 236.
Olimpijczyk.
*2000 Sydney: członek drużyny hokeja na trawie, która w elim. wygrała z Hiszpanią 4:1, zremisowała z Argentyną 5:5 i Indiami 1:1 oraz przegrała z Australią 0:4 i Kanadą 2:3, zajmując 5 m. ; w spotkaniu o m. 11-12 przegrała po dogrywce z Malezją 2:3 zajmując w turnieju 12 m. (zw. Holandia). Grotowski wystąpił we wszystkich meczach strzelając z Hiszpanią i Argentyną po 1 bramce. Skład drużyny zob. – Choczaj Tomasz.
| « powrót do listy |
