technik telekomunikacji, rekordzistka świata i mistrzyni Polski w rzucie oszczepem, olimpijka z Monachium (1972).
Urodzona 11 kwietnia 1948 w Katowicach, córka Bronisława i Ireny Cerekwickiej, absolwentka średniej szkoły zawodowej (technik telekomunikacji). Oszczepniczka Piasta Gliwice (1963-1978), podopieczna trenerów: Zenona Sęka, Jerzego Kotowskiego, Edmunda Jaworskiego i Hieronima Głogowskiego.
17-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1967-1975 (17 startów, 9 zwycięstw indywidualnych), 2-krotna mistrzyni (1972, 1975) i 2-krotna rekordzistka Polski w rzucie oszczepem (62.10 i 62.70 osiągnięte 11 czerwca 1972 w Bukareszcie, co jest rekordem życiowym (i było rekordem świata). Uczestniczka Europejskich Igrzysk Juniorów w Odessie (1966), gdzie zdobyła brązowy medal (48.14) i mistrzostw Europy w Helsinkach (1971). Zajęła tam 6 m. na 12 startujących oszczepniczek z wynikiem 55.96 (zw. D. Jaworska Polska – 61.00). Mistrzyni Sportu.
*1972 Monachium: lekkoatletyka, rzut oszczepem – w elim. 11 m. (19 zaw.) z wynikiem 53.68 (min. kwalifik. 54.00), w finale 7 m. (12 zaw.) z wynikiem 57.00 (zw. R. Fuchs NRD – 63.88).
Bibl.: Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 59; Głuszek, Leksykon 1999, s. 204 (tu błędnie miesiąc urodzenia styczeń ); Pawlak, Olimpijczycy, s. 89 ; Łojewski, Mecze kobiet, s. 11; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 208, 237, 248, 256, 259, 271; „Lekkoatletyka”, 1972, nr 11, s. 26; Poznaj ich bliżej, Rzucać jak najdalej, „Lekkoatletyka”, 1972, nr 7, s. 16, 18; Mistrovstvi Evropy 1934-1974 , s. 43; USC Katowice, AU 813/1948/1.
