tokarz, hokeista Podhala Nowy Targ, skrzydłowy reprezentacyjnego ataku Kacik – Stefaniak – Ziętara, olimpijczyk z Sapporo (1972).
Urodzony 6 października 1946 w Nowym Targu, syn Teofila i Rozalii Lis, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (tokarz). Hokeista (170 cm, 77 kg), napastnik (lewoskrzydłowy) miejscowego Podhala i KTH Krynica.
W barwach nowotarskiego klubu 6-krotny mistrz (1966, 1969, 1971-1974) i 2-krotny wicemistrz Polski (1964, 1970), rozegrał w polskiej lidze 390 meczów, strzelając 209 goli; zdobywca Złotego Kija redakcji „Sportu” dla najlepszego hokeisty kraju (1971).
118-krotny reprezentant Polski (1969-1974), strzelec 38 bramek, wystąpił na ZIO w Sapporo (1972) i uczestniczył w 5 turniejach o MŚ: 1969 Ljubljana – 8. miejsce (gr. B-2), 1970 Sztokholm – 6., 1971 Berno – 8. (gr. B-2), 1973 Moskwa – 5., 1974 Helsinki – 5.
Tworzył groźny, bramkostrzelny, reprezentacyjny atak: Kacik – Stefaniak – Ziętara. Miał opinię bardzo pracowitego, wszechstronnego, dobrze wyszkolonego (tak pod względem techniki kija jak i jazdy) napastnika dysponującego silnym strzałem (szczególnie z „nadgarstka”), co czyniło go niezwykle groźnym skrzydłowym. Potrafił łatwo dostosowywać się do zadań taktycznych, będąc przy tym bardzo koleżeńskim i skromnym.
Zmarł przedwcześnie w Katowicach 17 maja 1988 r.
*1972 Sapporo: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Finlandią 1:5, Szwecją 3:5, USA 1:6 i ZSRR 3:9 zajęła 6. miejsce w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Batkiewicz Józef.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 218 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 107 (tu brak dokładnej daty śmierci i błędne miejsce śmierci: Nowy Targ); Porada, Igrzyska, s. 879; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 99, 285, 288; USC Nowy Targ, pismo z 12.10.2001; Wywiad środowiskowy.
