HENRYK WOJCIECH KASPERCZAK
trener, jeden z najlepszych pomocników z „epoki Górskiego”, srebrny medalista olimpijski z Montrealu (1976) i brązowy z MŚ w RFN (1974).
Urodzony 10 lipca 1946 w Zabrzu (syn Jana), absolwent Technikum Samochodowego w Gliwicach (1965) i AWF w Warszawie (1977), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność: sport). Piłkarz (180 cm, 75 kg), pomocnik Stali Zabrze, Stali Mielec (1968-1978) w której barwach zdobył tytuł mistrza kraju (1973, 1976) oraz francuskiego FC Metz (1978-1979).
Reprezentant Polski (61 A + 2, 5 goli). Zadebiutował w meczu z USA (1973) i wystąpił po raz ostatni w barwach narodowych w spotkaniu z Brazylią podczas Mundialu 1978 w Mendozie. Nie miał reprezentacyjnej przeszłości w drużynie juniorów, ani w młodzieżowej i zbyt wielu zwolenników wśród szkoleniowców, ale już 26-letniemu piłkarzowi zaufał Kazimierz Górski: wystąpił w meczach eliminacyjnych MŚ 1974 (łącznie z Anglią na Wembley) i podczas finałów w RFN wyrósł na jednego z najlepszych pomocników mistrzowskiego turnieju (znakomity mecz z Włochami), walnie przyczyniając się do zdobycia przez biało-czerwonych trzeciego miejsca i pierwszego medalu w historii naszego futbolu.
Studiując i grając przygotował się do kolejnych MŚ w Argentynie (1978), które wbrew zapowiedziom trenera Jacka Gmocha, nie przyniosły spodziewanych sukcesów (5-8 m.). Zaraz potem wyjechał do Francji, gdzie grał jeszcze w FC Metz, po czym poświęcił się pracy trenerskiej osiągając w niej wielkie sukcesy.
Najpierw prowadził zespoły francuskie: FC Metz (1979-1984, Puchar Francji 1984), AS St. Etienne (1984-1987, awans do I ligi), RC Strasbourg (1987-1989), awans do I ligi), Racing Club de Paris (1989-1990, finalista Pucharu Francji 1990), Montpellier HSC(1990-1992), Olimpique Lille (1992-1993), a dalej kolejno: reprezentację Wybrzeża Kości Słoniowej (1993-1994, 3 m. w Pucharze Narodów Afryki 1994), reprezentację Tunezji (1994-1998, 2 m. w PNA1996, udział w IO w Atlancie 1996, awans do finałów MŚ 1998), SEC Bastia (1998), Maroko (1999-2000), Shenyng Sealion Chiny (2000-2001), Mali (2001-2002, 4 m. w PNA).
W wieku 55 lat przyjechał do Polski (marzec 2002) i rozpoczął treningi z krakowską Wisłą.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Piłkarz Roku 1976.
*1976 Montreal: pomocnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim.(3 druż.) pokonała Iran 3:2 i zremisowała z Kubą 0:0, zajmując 1 m. w grupie; w ćwierćfin. zwyciężyła KRL-D 5:0; w półfin. wygrała z Brazylią 2:0; w finale przegrała z NRD 1:3 (0:2) zdobywając srebrny medal. Wystąpił w meczach z Kubą, KRL-D, Brazylią i NRD. Skład drużyny zob. – Benigier Jan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 222 – 223; EP Fuji: Biało-Czerwoni, t. 20, s. 169, Liga polska, t. 25, s. 182, Herosi Mundiali, t. 8, s. 94; Gowarzewski, Encyklopedia, s. 401; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 363; Duński, Od Paryża, s. 307-308 (tu błędnie: piłkarz warszawskiej Legii i członek drużyny, która na MŚ w Argentynie zajęła trzecie miejsce); Pawlak, Olimpijczycy, s. 112; AAWF Warszawa, D-2496 / Z.
