ps. „Dziadek”, trener, hokeista z Krynicy, wieloletni bramkarz warszawskiej Legii, reprezentant Polski, olimpijczyk z Cortiny (1956).
Urodzony 2 sierpnia 1928 w Krynicy, syn Józefa i Wiktorii, absolwent szkoły średniej, trener, typowy przedstawiciel „krynickiej kuźni talentów”, który ze względu na wielu konkurentów i rywali (Szlendak, Pabisz, Kardasz, Rzeszut, Radzik) miał długą i ciężką drogę do hokejowej bramki w KTH (1946-1951) i reprezentacji. Mistrz Polski w barwach krynickiego klubu (1950), przeniósł się do warszawskiej Legii (1952-1964) z którą 10-krotnie zdobył tytuł mistrzowski (1952-1957, 1959, 1961, 1963, 1964), 3-krotnie wicemistrzowski (1958, 1960, 1962), rozegrał w lidze 132 mecze i wyrósł na golkipera reprezentacyjnej klasy (36 występów w drużynie narodowej). Olimpijczyk (1956) i uczestnik MŚ 1955, gdzie w RFN drużyna polska wywalczyła 7 m. Fachowcy byli zdania, że opanował dobrze umiejętność przemieszczenia się w bramce, a mając dobry refleks i szybkość reakcji, zasłużył sobie na reprezentacyjne szlify. Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł w Płocku 17 września 2002 r.
*1956 Cortina d’Ampezzo: członek drużyny hokejowej, która po przegranej z USA 0:4 i Czechosłowacją 3:8 oraz zwycięstwie nad Szwajcarią 6:2 nie zakwalifikowała się do finału; w turnieju pocieszenia przegrała niespodziewanie z Włochami 2:5, ale wygrała z Austrią 4:3 i zajęła ostatecznie w turnieju 8 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Bromowicz Henryk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 230 (tu błędne wyniki z IO w Cortina); Pawlak, Olimpijczycy, s. 120-121; Porada, Igrzyska, s. 840; Domański, Śladem, s. 181, 189-192; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 108, 287-288; USC Płock, AZ 1037/2002 (30.04.2003); Wywiad środowiskowy.
