KOTLARCZYK JÓZEF (1907-1959)
ślusarz z Krakowa, piłkarz Nadwiślanina i Wisły, jeden z najlepszych pomocników Europy, kapitan drużyny narodowej podczas IO w Berlinie (1936).
Urodzony 13 lutego 1907 w Krakowie, syn Walentego (poborcy miejskiego) i Małgorzaty z Godawów. Po ukończeniu szkoły podstawowej, idąc za przykładem starszego brata Jana, terminował w zawodzie ślusarza (firma Ludwik Zieleniewski i Fitzner-Gramper S.A. w Krakowie), ale w okresie międzywojennym nie podjął pracy w tym zawodzie. Grał w piłkę. Najpierw jako napastnik, potem przez wiele lat jako pomocnik. Wychowanek Nadwiślanina (1922-1927), pod wpływem brata Jana (był już wtedy czołowym zawodnikiem) przeszedł do Wisły (1927-1939), gdzie w ciągu 12 sezonów ligowych rozegrał 244 mecze, zdobył 13 goli (1927-1939) i dwa tytuły mistrza Polski (1927-1928). Kapitan Wisły i narodowej drużyny (debiut 4 sierpnia 1929 w meczu z Czechosłowacją – ostatni mecz 10 października 1937 z Łotwą), w której wystąpił 35 razy (30 A + 5). Wraz z bratem Janem i Mysiakiem tworzyli najlepszy w okresie międzywojennym tercet reprezentacyjnych pomocników. Wyrażano także opinie, że w tej formacji zaliczano go nawet do czołówki europejskiej. W czasie wojny pracując jako ślusarz w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągowym w Krakowie brał udział w konspiracyjnym ruchu sportowym. Początkowo jako piłkarz w drużynie TS Wisła, a następnie jako jeden z organizatorów konspiracyjnych rozgrywek piłkarskich. Po wojnie pracował jako trener, początkowo w Wiśle a następnie przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie prowadził I drużynę piłkarską MKS Polonia (1952-1959), którą m. in. dwukrotnie wprowadził do ekstraklasy i II-ligowego Pomorzanina Toruń. Pod koniec kariery trenerskiej ogłosił drukiem swoje wspomnienia sportowe pt. Spod Wawelu na olimpijski stadion (oprac. Z. Sosnowski i Z. Urbanyi), „Ilustrowany Kurier Polski”, 1958, nr 268, 274, 280, 292, 298). Odznaczony m. in. dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (1936, 1958). Zmarł w Bydgoszczy 28 września 1959.
Bibl.: Słownik WF, 1968, z. 3, s. 92-93 (Kazimierz Toporowicz); EP Fuji, t. 20, s. 170; EP Fuji, Wisła, s. 180; Głuszek, Leksykon 1999, s. 236; Pawlak, Olimpijczycy, s. 128; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 364
*1936 Berlin: pomocnik drużyny, która w elim. pokonała Węgry 3:0, w ćwierćfin. W. Brytanię 5:2, w półfin. przegrała jednak z Austrią 1:3 , a w meczu o brązowy medal z Norwegią 2:3 zajmując ostatecznie w turnieju 4 m. (zw. Włochy). Kotlarczyk (gdy grał z bratem oznaczany jako Kotlarczyk II) wystąpił w meczach z Węgrami, W. Brytanią i Austrią. Skład drużyny zob. – Albański Spirydion.
| « powrót do listy |
