judoczka z Koszalina, mistrzyni Europy (1994), olimpijka z Atlanty (1996), zginęła w wypadku drogowym.
Urodzona 4 stycznia 1975 w Koszalinie, córka Henryka i Grażyny Krzyszczanowskiej, absolwentka szkoły gastronomicznej (technik). Judoczka (155 cm, 51 kg) miejscowej Gwardii (1987-1997), gdzie nad jej mistrzostwem sportowym czuwał Andrzej Adamski (trener kadry Wiesław Błach). Niezwykle pracowita, skromna, uczynna i bardzo lubiana w środowisku, zdołała zrealizować zaledwie część swych sportowych marzeń.
Mistrzyni Europy (1994) i brązowa medalistka ME (1995) zginęła w wypadku samochodowym (w Siedlcu Dużym pod Częstochową) jadąc na zgrupowanie kadry do Zakopanego (12 stycznia 1997) wraz z narzeczonym, młodym chorążym WP. Dziewczyna o wyjątkowo ciężkim dzieciństwie, wychowywana w biedzie przez dziadków. Z niezrozumiałych względów nie zabrano jej na igrzyska do Barcelony, niemal w tym samym czasie zmarli dziadkowie. Była silna. Podnosiła się po każdym „życiowym ciosie”.
*1996 Atlanta: judo, w. piórkowa 52 kg – w pierwszej kolejce wyciągnęła wolny los, w drugiej pokonała L. Mekzine (Algeria), w trzeciej zwyciężyła A. Munoz (Hiszpania), w czwartej przegrała z M. Restoux (Francja), w rep. uległa N. Sugawarze (Japonia), zajmując m. 5-6 (zw. M. Restoux Francja).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 241; Pawlak, Olimpijczycy, s. 132; Archiwum PZJudo.
