inżynier elektryk, długodystansowiec stołecznej Polonii, olimpijczyk z Paryża (1924).
Urodzony 16 lipca 1904 w Jekatyrenosławiu (Rosja), syn Mieczysława Zygmunta i Adelajdy, pobierał naukę w gimnazjach rosyjskich i sowieckich, ale maturę zdawał po powrocie do Polski (1921) w warszawskim Gimnazjum im. Reytana (1924), po czym ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej otrzymując tytuł inżyniera elektryka (1932).
Ze sportem zapoznał się w stołecznych klubach Orła Białego (1923) i Polonii (1924 -1929) stając się w krótkim czasie jednym z najlepszych długodystansowców Polski i olimpijczykiem. Wszystkie najlepsze wyniki uzyskał w dalszej części kariery sportowej, już po paryskim nieudanym występie.
Był 1-krotnym reprezentantem kraju w meczu międzypaństwowym (1926), 3-krotnym rekordzistą Polski (3000, 5000 i 10000 m.) oraz 6-krotnym medalistą mistrzostw krajowych, w tym 2-krotnym mistrzem Polski: 5000m (1924) i biegu przełajowym (1925). Rekordy życiowe:3000 m – 9.12,7 (19 lipca 1925 Warszawa), 5000 m – 16.09,0 (26 lipca 1925 Warszawa), 10000 m – 34.06,2 (20 czerwca 1925 Warszawa).
Zmarł w Łodzi 3 sierpnia 1982 r.
Bibl.: Polakiewicz, Igrzyska, s. 215-216; Od Adamczaka do Zasłony; Encyklopedia statystyczna LA; Wyniki mistrzostw Polski LA; Głuszek, Leksykon 1999, s. 262; Pawlak, Olimpijczycy, s. 157; Łojewski, Mecze; APW, nr alb. 8597.
*1924 Paryż: 3000 m druż. – 19 m. w I przedb. z czasem 9.53.0 (zespół polski zajmując 5 m. odpadł w przedbiegu); startowało 44 zawodników z 9 państw. Zw. Finlandia z Nurmim i Ritolą na czele – 8 pkt. Partnerami byli: S. Szelestowski i S. Ziffer .
