OKSIUTYCZ JÓZEF (1904-1965)
czołowy kolarz WTC, rekordzista świata w drużynowym wyścigu torowym na 4000 m (1925), olimpijczyk z Amsterdamu (1928).
Urodzony 19 lutego 1904 w Warszawie, syn Mikołaja i Marianny Piłka (wykształcenie zawodowe, monter telefoniczny ) należał w latach dwudziestych do najlepszych kolarzy Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów i czołowych w Polsce. Po paryskich sukcesach naszych torowców (1924) Oksiutycz wraz ze swymi kolegami -olimpijczykami (J. Lange, Podgórski, F. Szymczyk ) uzyskał w „polskiej specjalności” (wyścig drużynowy na torze na dystansie 4000 m) najlepszy wynik na świecie – 5.09.0 (4 lipca 1925). Z innymi partnerami (J. Lange, A. Reul i F. Szymczyk) Oksiutycz poprawił ten wynik – 5.04.0 (16 lipca 1928), ale brak Szymczyka na IO w Amsterdamie (śmierć ojca) nie pozwolił na powtórzenie sukcesu z Paryża. Po wojnie Oksiutycz (okupację przeżył w Warszawie) nie utrzymywał kontaktów z klubem i swymi kolegami. Uważano nawet (w WTC), że zginął on podczas wojny. Przypuszczenia te były nieprawdziwe. Zmarł w Warszawie 15 lipca 1965.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 286 (tu błędny rok urodzenia 1902); Pawlak, Olimpijczycy, s. 187; Tuszyński, Księga, s. 213 (tu błędna sugestia, że zginął w czasie wojny i brak danych biograficznych); Tuszyński, Złota księga, s. 74 i dalsze; USC Warszawa Śródm., AU I /19/177/1904, AZ I /1346/1965
*1928 Amsterdam: 4000 m. druż. na dochodzenie – w przedb. Polacy wprawdzie przegrali z Belgią, ale awansowali do ćwierćfinału (najlepszy czas wśród przegranych). Tu jednak ulegli Holendrom i odpadli z dalszej walki. Zw. Włochy – 5.01,8. Partnerami O. w drużynie byli: J. Lange, A. Reul i J. Siebert (Zybert), który zastąpił Szymczyka.
| « powrót do listy |
