chor. sł. st. WP, trener, strzelec bydgoskiego Zawiszy, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 6 kwietnia 1938 w Dorohusku (Chełm Lubelski), syn Władysława i Zofii Straszyńskiej, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Koszalinie (1957) i 2-letniego Studium Trenerskiego przy WSWF w Poznaniu (1971), strzelec (171 cm, 76 kg), specjalista w strzelaniu z pistoletu wojskowego i sylwetkowego, reprezentant bydgoskiego Zawiszy (od 1956), wychowanek ojca Władysława, podopieczny trenerów: Tadeusza Baranowskiego (klub) i Mariana Turczyna (kadra).
Trzykrotny mistrz Polski: pd-6 pistolet sylwetkowy (1969, 1971) i pw-1 pistolet wojskowy (1961). Olimpijczyk (1976). Bardzo utalentowany, ale nie umiał strzelać bez lęku i obawy na granicy ryzyka. A bez tego trudno o większe sukcesy w pistolecie szybkostrzelnym. Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi.
*1976 Montreal: strzelectwo, pistolet szybkostrzelny 60 strzałów do sylwetek, 25 m – 27-29 m. na 48 start. z wynikiem 585 pkt. (zw. N. Klaar, NRD – 597 pkt.). Poszczególne serie: 8 s: 48-50-49, 6 s: 50-50-50-50, 4 s: 46-47-47-48.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, s. 289; Pawlak, Olimpijczycy, s. 189; Maciejewski, Bydgoscy olimpijczycy, s. 9, 24; Księga, s. 529; Porada, Igrzyska, s. 904; Wywiad środowiskowy.
