PAWLAS ZYGMUNT (1930-2001)
|
ekonomista, jedno z „cudownych dzieci” Janosa Keveya, szablista ze Śląska, srebrny medalista olimpijski z Melbourne (1956), zasłużony sędzia międzynarodowy.
Urodzony 28 października 1930 w Jasienicy koło Bielska, absolwent Gimnazjum i Liceum im. M. Kopernika i katowickiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej, za namową nauczyciela wf Józefa Świtalskiego został szermierzem (179 cm, 72 kg), którego talent rozwijali potem w katowickich klubach: MKS (1946-1949) i Górniku (1950-1958): Wacław Walnit i Adolf Czypionka, a w reprezentacji narodowej węgierski fechtmistrz Janos Kevey. Konkurencja krajowa w szabli (narodziny całej plejady „cudownych dzieci”) była tak silna, że udało mu się zdobyć tylko jeden brązowy medal (indywidualnie) podczas MP (1955) i jeden tytuł wicemistrzowski w drużynie (1955). Także w zespole odniósł wszystkie większe sukcesy na arenie międzynarodowej.
Czterokrotny medalista mistrzostw świata: srebrny z Luksemburga (1954) oraz brązowy z Brukseli (1953), Paryża (1957) i Filadelfii (1958). Uchodził za tytana pracy. Łączył starty z nauką, a potem wysokimi stanowiskami (Przedsiębiorstwo Montażu Urządzeń Elektrycznych Przemysłu Węglowego) zawodowymi, trenerką i działalnością społeczną w sporcie (z planszą nie rozstawał się przez 26 lat). Jako szkoleniowiec w GKS Katowice (1957-1991) był współtwórcą m.in. 13 tytułów drużynowych MP we florecie kobiet oraz kilku tytułów mistrzów Polski juniorów w szabli. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim OOP. Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Członek zarządu PZS i przewodniczący komisji sędziowskiej tego związku (1968-1978), prezes OZS w Katowicach (1959-1961). Członek Komisji Sędziowskiej FIE (1968-1996), sędzia międzynarodowy, m.in. podczas IO w Rzymie, Tokio, Meksyku, Monachium i Montrealu i mistrzostw świata (1961, 1963, 1965-1967, 1969-1971, 1974-1975, 1977-1978). Zmarł w Katowicach 20 czerwca 2001.
*1952 Helsinki: szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Francję 6:1 (Pawlas nie walczył) i zremisowali z Rumunią 8:8 – w trafieniach 63:63 (1 zw.), w grupie ćwierćfin. (3 druż.) zwyciężyli Egipt 10:6 (nie walczył), w grupie półfin. (4 druż.) przegrali z USA 6:10 (nie walczył) i Włochami 4:11 (1 zw.), zajmując msc 5-8 w turnieju (zw. Węgry). Partnerami w drużynie byli: J. Pawłowski, L. Suski, J. Twardokens i W. Zabłocki.
*1956 Melbourne: szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali W. Brytanię 12:4 (4 zw.), w półfin. zwyciężyli USA 10:6 (2 zw.), w grupie finałowej (4 druż.) wygrali z ZSRR 9:7 (nie walczył), Francją 10:6 (3 zw.) oraz ulegli Węgrom 4:9 (0 zw.), zdobywając srebrny medal (zw. Węgry). Partnerami w drużynie byli: M. Kuszewski, J. Pawłowski, A. Piątkowski, W. Zabłocki i R. Zub.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 294; Pawlak, Olimpijczycy, s. 197; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 73; MES, t. 2, s. 245; Borzęcki, Białą bronią, s. 7, 12, 103 i dalsze; Duński, Od Paryża, s. 653-654; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 62 i dalsze; Marzec, Historia medalami pisana, s. 34, 64, 92, 93.
