ROBAK ADAM RYSZARD
|
nauczyciel szermierki, florecista warszawskiego AZS-AWF, zdobywca brązowego medalu na IO w Moskwie w drużynie (1980).
Urodzony 16 lipca 1957 w Warszawie, syn Ryszarda (ślusarz) i Weroniki Królikowskiej, absolwent miejscowego Liceum Ogólnokształcącego im. B. Limanowskiego (1976), student bielańskiej AWF (1976-1981), florecista (183 cm, 73 kg) stołecznego AZS-AWF (zaczynał w szkole podstawowej przy ul. Kasprowicza, gdzie w ramach eksperymentu objęto specjalną opieką młodzież szkół podstawowych Żoliborza; kierował tym przedsięwzięciem młody pracownik naukowy AWF dr Jerzy Wężowski, wychowawca przyszłego medalisty olimpijskiego). W silnej, wewnętrznej, krajowej rywalizacji florecistów wywalczył 2-krotnie tytuł wicemistrza Polski (1978, 1980) i 5-krotnie mistrzowski tytuł w konkurencji drużynowej (1973, 1977-1980).
Życiowy sukces odniósł w Hamburgu (1978), gdzie wraz z kolegami zdobył tytuł mistrza świata; był poza tym 4-krotnym finalistą MŚ w konkurencji drużynowej: w Melbourne (1979) i Clermont Ferrand (1981), gdzie biało-czerwoni zajęli 5. msc, w Rzymie (1982) – 4. msc i w Sofii (1986) – 6. msc. W czasie moskiewskich igrzysk, podczas półfinałowego pojedynku z florecistami ZSRR zdarzył mu się przykry wypadek. Po jednej z akcji w walce z Władimirem Łapickim, złamał się floret Polaka dotkliwie raniąc rywala, który padł jak martwy. Nasz zawodnik doznał szoku. Na szczęście kontuzja okazała się niegroźna dla życia. Po igrzyskach Robak stracił trenera (Wężowski, który prowadził w Moskwie drużynę floretową wyjechał do Belgii), ćwiczył z kolegą (Leszek Martewicz), ale nie osiągnął już wielkich wyników (do 1987). Być może na przeszkodzie stanął też bojkot igrzysk (1984) w Los Angeles. Odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty. Mieszka i pracuje (trener) w Berlinie.
*1980 Moskwa: floret ind. – 1. msc w grupie elim. (5 zaw.) z 4 zw. , 1. msc w drugiej elim. grupowej (6 zaw.) z 4 zw. ; w walkach pucharowych przegrał z S. Ruziewem (ZSRR), następnie pokonał K. Haerttera (NRD) i przegrał z I. Szelei (Węgry), odp. z konk. zajmując 9-12. msc w turnieju (zw. W. Smirnow ZSRR); floret druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Kuwejt 15:1 (4 zw.) i NRD 9:5 (2 zw.) zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. zwyciężyli Węgry 9:7 (1 zw.); w półfin. przegrali z ZSRR 7:9 (3 zw.); w meczu o msc 3-4 wygrali z NRD 9:5 (3 zw.), zdobywając brązowy medal (zw. Francja). Partnerami w drużynie byli: L. Koziejowski, M. Sypniewski i B. Zych.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 309; Pawlak, Olimpijczycy, s. 215 (tu błędnie wykszt. wyższe); MES, t. 2, s. 349; Borzęcki, Białą bronią, s. 7, 12, 113 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 94 i dalsze; Duński, Od Paryża, s. 728-729 (tu także błąd dot. studiów); AAWF Warszawa, sygn. D- 6546 / S.
