ps. „Walek”, ślusarz, trener, reprezentacyjny napastnik chorzowskiego Ruchu, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 7 maja 1918 w Chorzowie, syn Konstantego i Anny z d. Długi, absolwent szkoły zawodowej (ślusarz). Piłkarz (176 cm, 76 kg) – napastnik (środkowy i łącznik), wychowanek RKS Hajduki, zawodnik Hajduczanki, KS Chorzów (późniejsze Azoty), KS 06 Załęże (w czasie wybuchu wojny).
Podczas okupacji niemieckiej grał w Bergknappen (1939-1941), wcielony do Wehrmachtu zdezerterował we Francji, walcząc następnie w PSZ w Wielkiej Brytanii. Występował we francuskim RC Lens (1945) i szkockim Forres (1946-1947), wrócił do kraju w 1947 roku. Piłkarz Ruchu (1947-1957), Górnika Katowice (1958) i Pogoni Nowy Bytom (1959, występował w roli grającego trenera).
W ciągu 10 sezonów ligowych (1948-1957) rozegrał w Ruchu 176 meczów, zdobył 51 goli, został 3-krotnym mistrzem Polski (1951-1953), zdobywcą Pucharu Polski (1951) i królem strzelców ligowych 1951 (5 goli).
Świetny strzelec, obdarzony dużą szybkością i siłą, rozegrał w reprezentacji Polski 14 meczów (13 A + 1) strzelając 2 gole. Zadebiutował w meczu z Jugosławią (1948) i pożegnał się z reprezentacją w czasie spotkania z Rumunią (1955).
Zasłużony Mistrz Sportu (1956). Brat piłkarza Wilhelma Alszera (najstarszy z czterech braci, którzy wszyscy grali w piłkę).
Zmarł tragicznie 31 grudnia 1959 r. w Rudzie Śląskiej w następstwie potrącenia przez samochód.
* 1952 Helsinki: środkowy napastnik drużyny piłkarskiej, która w pierwszym meczu elim. pokonała Francję 2:1, a w drugim uległa Danii 0:2 i odpadła z dalszych rozgrywek. Partnerami Alszera, który grał w obu spotkaniach byli: H. Banisz, Z. Bieniek, E. Cebula, G. Cieślik, K. Kaszuba, J. Krasówka, J. Mamoń, P. Sobek, T. Stefaniszyn, C. Suszczyk, E. Szymkowiak, K. Trampisz i J. Wiśniewski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 148; EP Fuji: Ruch Chorzów, s. 75, 191, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 163, Liga polska, t. 25, s. 174, 176, Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 357; Pawlak, Olimpijczycy, s. 21; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 49.