Hokeista na trawie, olimpijczyk z Monachium (1972), malarz.
Urodzony 11 maja 1940 r. we Wróblowicach, syn Wojciecha i Bronisławy Wrony; absolwent Zawodowej Szkoły Budowlanej w Katowicach (1958, malarz, od 1960 pracował w Kopalni „Katowice”); hokeista na trawie (169 cm, 73 kg), zawodnik katowickiego AZS (1955-74). Jeden z najlepszych zawodników Górnego Śląska.
Bardzo dobry pomocnik kierujący się grą drużyny. Doskonale czuł się w rozgrywkach halowych, zdobywając z akademickim zespołem tytułu mistrza Polski (1962, 1972) i wicemistrza kraju (1971). 75-krotny reprezentant Polski (1961-72). Wyróżniał się nienaganną techniką, czystą grą i dużą dyscypliną. Zasłużony Mistrz Sportu (1972).
Zmarł 19 września 2022 roku.
*1972 Monachium: członek drużyny hokeja na trawie (wystąpił we wszystkich meczach), która w grupie elim. wygrała z Kenią 1:0 i Meksykiem 3:0, zremisowała z Indiami 2:2 i N. Zelandią 3:3, przegrała z Holandią 2:4, Australią 0:1 i W. Brytanią 1:2, zajmując 6 m.; w spotkaniu o m. 11-12 wygrała z Francją 7:4 (strzelił 1 bramkę), w turnieju zajmując 11 m. (zw. RFN). Skład drużyny zob. – Choroba Jerzy.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, 1999, s. 370(tu błędnie zawód: górnik); Klimontowicz, Ruch, s. 85; Karwacki, Historia bez tajemnic, s. 135; Kuczyński, Święta gra s. 164; Pawlak, Olimpijczycy, s. 290; Porada, Starożytne i nowożytne igrzyska, s. 883.
