doktor praw, adwokat, zawodnik i działacz szermierczy, pierwszy kapitan narodowej drużyny szablistów, olimpijczyk z Paryża (1924).
Urodzony 17 października 1892 w Krakowie, syn Leona (adwokat) i Eweliny z Lordów. Ukończył 8-klasowe Gimnazjum św. Anny, a następnie studiował prawo i ekonomię na uczelniach wiedeńskich i w Krakowie, gdzie na UJ uzyskał stopień doktora praw (1919). Był bardzo uzdolnionym prawnikiem, ale w rubryce zawód podawał: kupiec-przemysłowiec (od 1920 był współwłaścicielem firmy „F. Lord” w Krakowie, która zajmowała się sprzedażą artykułów technicznych i wyrobów żelaznych). Znał biegle języki: niemiecki, angielski i francuski.
Szermierką zainteresował się podczas studiów (Krakowski Klub Szermierzy), po czym (1921) wraz z kolegami (B. Macudziński, A. Papée, K. Winkler, J. Zabielski) reaktywował sekcję szermierczą AZS Kraków, która do 1929 należała do najsilniejszych w kraju. W pierwszym zarządzie sekcji piastował funkcję wiceprezesa.
W latach 1921-1928 należał do czołowych szermierzy w Polsce specjalizując się w szabli i florecie. Pierwszym jego sukcesem było zdobycie tytułu mistrza Krakowa w szabli (1922), a rok później (także w Krakowie) wywalczył podczas I akademickich mistrzostw krajowych złoty medal w szabli i brązowy we florecie. W roku olimpijskim (1924) był na mistrzostwach Polski w szabli piąty i zajął 3. miejsce w turnieju eliminacyjnym przez igrzyskami.
Po paryskich igrzyskach (1924), podczas Akademickich Mistrzostw Świata (Warszawa) zdobył srebrny medal w drużynowych turniejach w szabli i florecie, a w rok później wystąpił w pierwszym oficjalnym międzypaństwowym meczu z Czechosłowacją (14 czerwca 1925). W latach dwudziestych był organizatorem wielu imprez, sędzią i działaczem PZSzerm, w którym pełnił m.in. funkcję skarbnika (1926-1928).
Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, gdzie zmarł 19 października 1941.
* 1924 Paryż: szermierka, był kapitanem drużyny szablowej, która po porażkach w grupie elim. z Holandią 0:16 i USA 4:12 (Ader nie odniósł żadnego zwycięstwa), odp. z dalszych walk (zw. Włochy). Jego partnerami w drużynie byli: A. Małecki, A. Papée, K. Winkler i J. Zabielski.
Bibl.: Słownik WF, 1992, nr 4 , s. 103-104 (Ryszard Wryk); Głuszek, Leksykon 1999, s. 147; Pawlak, Olimpijczycy, s. 20-21; Tuszyński, Księga, s. 15-16; Papée, Na białą , s. 22; Papée, Na planszach, s. 11 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce w latach 1945-1989, s. 43; CAW:AP 402.