Anna Maria Rybicka

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

ps. „Rybka”, studentka, mistrzyni świata seniorek w drużynie (Hawana, 2003), mistrzyni świata kadetek i juniorek, medalistka mistrzostw świata seniorek, srebrna medalistka olimpijska z Sydney (2000) w drużynie floretowej.

Urodzona 28 marca 1977 w Gdyni, córka Marka Tadeusza (absolwent Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni) i Jolanty Marii Koseckiej (absolwentka Politechniki Gdańskiej), absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika w Gdańsku (1996), Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni oraz SGH w Warszawie (2002), florecistka (171 cm, 63 kg) AZS-AWF Gdańsk. Ojciec zaszczepił jej żyłkę sportową (lodowisko, pływalnia, narty), ale na salę szermierczą zaprowadziła mama. Wygrała pierwszy turniej zorganizowany w słynnej, Sportowej Szkole Podstawowej nr 70 (Gdańsk – Oliwa, ul. VII Dwór 6), gdzie się zaraz potem przeniosła i spotkała wspaniałego trenera i wychowawcę Longina Szmita, którego szanowała i podziwiała (nauczyciel wf, trener, znawca poezji francuskiej, numizmatyk, hodowca kwiatów, artysta plastyk upiększający szkołę nr 70). Duże sukcesy sportowe odniosła już jako kadetka (do lat 17) i juniorka (do lat 20).

Była mistrzynią świata (1994 Meksyk) i srebrną medalistką MŚ (1992, Bonn) w kat. do lat 17 oraz 4-krotną medalistką MŚ juniorów, zdobywając tytuł mistrzyni świata w konkurencji indywidualnej na Teneryfie (1997) i dwukrotnie drużynowej – w Paryżu (1995) i Tournoi (1996). Wśród seniorek zdobyła 3-krotnie tytuł mistrzyni (1993, 1995, 1998) i 2-krotnie wicemistrzyni (1996, 2000) Polski (ind.). Po raz pierwszy w historii polskiej szermierki została w drużynie (z Sylwią Gruchałą, Małgorzatą Mroczkiewicz i Małgorzatą Wojtkowiak) mistrzynią świata, po zwycięstwie w finale nad zespołem Rosji (Hawana, 2003). Brązowa medalistka MŚ z La Chaaux de Fonds (1998) w konk. drużynowej i brązowa medalistka ME (1997) z Gdańska w konkurencji indywidualnej, a ponadto 3-krotna finalistka MŚ: 1993 Essen – 7. msc (floret druż.), 1994 Ateny – 5. msc (floret druż.), 1997 Kapsztad – 7. msc (floret ind.). Kariera sportowa wicemistrzyni olimpijskiej przerywana była dwoma ciężkimi operacjami: przed igrzyskami w Atlancie (1994) – pęknięcie i usunięcie śledziony i przed Sydney (1999) – naderwanie wiązadła krzyżowego kolana prawej nogi (nie chodziła przez 7 tygodni).

*1996 Atlanta: szermierka, floret ind. – pierwszą rundę przeszła bez walki, w drugiej przegrała 8:15 z A. Mohamed (Węgry), odp. z konk.; floret druż. – w pierwszej rundzie Polki pokonały USA 45:44, w ćwierćfin. przegrały z Niemkami 35:45, a w meczu o msc 7-8 przegrały z Chinami 32:45, zajmując 8. msc w turnieju (zw. Włochy). Partnerkami w drużynie były: K. Felusiak i B. Szewczyk.

*2000 Sydney: szermierka, floret ind. – w 1/16 finału po porażce z Meng Jie (Chiny) 9:15 zajęła w turnieju 22. msc; floret druż. – Polki po zwycięstwie z Chinkami 45:33 i po pokonaniu Niemiec 45:34, w finale przegrały z Włochami 36:45 zdobywając srebrny medal. Partnerkami w drużynie były: S. Gruchała, M. Mroczkiewicz i B. Szewczyk-Wolnicka.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 314; Pawlak, Olimpijczycy, s. 220; Magazyn Olimpijski 2000, nr 8-9, s. 89 i nr 10-11, s. 130-131; Kronika 2000, s. 197, 235-236; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 167; Biuletyn PZS 1993-2000; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 89; USC Gdynia, AU 1997/1977.