blacharz z Wedla, „słodki” zapaśnik z RKS Rywal, olimpijczyk z Berlina (1936), działacz warszawski.
Urodzony 25 maja 1909 w Piskorowie, pow. Kozienice, syn Pawła i Stanisławy, wykształcenie podstawowe, związał swoje losy z warszawską „słodką fabryką” E. Wedla , gdzie z przerwami (1937-1939, 1940-1954, 1956-1963) pracował w charakterze blacharza. Tam też, w pracowniczym RKS Rywal kontynuował swoją karierę zapaśniczą (pierwszy klub YMCA Warszawa, trener Władysław Miazio i Jan Foeldak).
Był 6-krotnym mistrzem (styl klas., waga kogucia -1935, 1936, 1937, 1938, 1939; waga musza – 1947) i reprezentantem Polski. Po wojnie nadal trenował i walczył w barwach Rywala (reprezentował też barwy narodowe) łącząc starty z działalnością społeczną w Okręgowym Związku Zapaśniczym w Warszawie. Zginął tragicznie (wypadek przy pracy) 25 stycznia 1963 r.
*1936 Berlin: zapasy, styl klasyczny, w. kogucia 56 kg – w pierwszej kolejce pokonał Belga Gillesa (5.53 min.), w drugiej przegrał w 8.08 min. z Norwegiem Stokke, a w trzeciej uległ Szwedowi Svenssonowi (4.49 min. ) odpadając z turnieju i zajmując ostatecznie 11-12 m. na 18 start. (zw. Węgier M. Lörincz).
Bibl.: Staniszewski, Dzieje, s. 12-17 i dalsze; Głuszek, Leksykon 1999, s. 309 (tu brak podstawowych danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy, s. 215 (tu brak daty urodzenia i śmierci, nazwy klubu oraz błędna liczba zdobytych tytułów mistrzowskich); Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); Archiwum ZPC 22 lipca (d. E. Wedel) w likwidacji, Warszawa, 11.12.2000.